Το ταξίδι μας στην Αίγινα άρχισε περιπετειωδώς… Είχαμε ξεκινήσει αρκετά νωρίς για να προλάβουμε το καράβι μας και καθόμασταν αμέριμνοι στο τρένο για Πειραιά. Επιλέξαμε να μην πάρουμε αμάξι, επειδή θέλαμε να περπατήσουμε το νησί, να μαζέψουμε ήλιο και νησιώτικο αέρα, και να κάψουμε και θερμίδες από όλα τα ωραία που θα τρώγαμε. Καθόμασταν, λοιπόν, στο τρένο έτοιμοι για την εκδρομή μας, μέχρι που τα πράγματα πήγαν στραβά… Το τρένο σταμάτησε επειδή είχε πέσει ένα δέντρο στις γραμμές! Προς στιγμήν αγχωθήκαμε αλλά κινηθήκαμε στρατηγικά και βρήκαμε γρήγορα ένα ταξί που μας έφερε στο λιμάνι. Φύγαμε για Αίγινα, λοιπόν!

Στο νέο μας ταξιδιωτικό άρθρο πάμε μια διήμερη εκδρομή στην Αίγινα, κάνουμε πεζοπορία και επισκεπτόμαστε το Μουσείο Καπράλου και τον Άγιο Νεκτάριο, δοκιμάζουμε προϊόντα φιστικιού και απολαμβάνουμε την τοπική κουζίνα, κάνουμε βουτιές στη θάλασσα της Αίγινας, βρίσκουμε καταστήματα με παραδοσιακά προϊόντα και συζητάμε με ανθρώπους του νησιού.

Κατεβάστε το δωρεάν ebook μας με ένα κλικ εδώ!

Στο καράβι καθίσαμε στο κατάστρωμα και απολαύσαμε δροσερό θαλασσινό αεράκι.

Φτάνοντας στην Αίγινα αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο Aphrodite Art Hotel, το οποίο μας φιλοξένησε για το άρθρο μας. Ήταν πολύ βολικό, μιας και ήταν μόλις πέντε λεπτά από το λιμάνι. Mας περίμενε ένα κομψό δωμάτιο σε μίνιμαλ αποχρώσεις, με έργα τέχνης στον τοίχο και μπαλκονάκι που βλέπει σε έναν ωραίο κήπο με συκιές και φυστικιές και στο βάθος τη θάλασσα. Η θάλασσα φαίνεται ακόμα καλύτερα από την ταράτσα του ξενοδοχείου στην οποία μπορούμε να καθίσουμε και να απολαύσουμε τη θέα!

Σε όλους τους διαδρόμους του ξενοδοχείου υπήρχαν ψύκτες με εμφιαλωμένο νερό, μια οικολογική επιλογή μιας και αντί να παίρνουμε πλαστικά μπουκαλάκια γεμίζαμε τα παγούρια και τα ποτήρια μας με δροσερό νεράκι. Μπράβο στο ξενοδοχείο για την πρωτοβουλία τους!

Μιλήσαμε με τον κ. Βαγγέλη και μας είπε πως το ξενοδοχείο είναι μια οικογενειακή επιχείρηση και πως το προετοιμάζει για τα παιδιά του. Μας είπε πως υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στην Αίγινα, αφού είναι και κοντά στην Αθήνα και πως στην ουσία τώρα αρχίζει η τουριστική περίοδος, μετά από όσα έγιναν με την πανδημία. Εμείς ευχόμαστε τα καλύτερα γενικά για τον ελληνικό τουρισμό, που όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι για τη χώρα μας!

Ξεκινήσαμε κάνοντας μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα στο λιμάνι, όπου είδαμε το φιστίκι Αιγίνης, το τοπικό προϊόν σήμα κατατεθέν του νησιού να κυριαρχεί. Αυτό θα ήταν και το αναμνηστικό που θα παίρναμε μαζί μας πίσω στην Αθήνα!

Έτσι, κατευθυνθήκαμε προς το Φυστικάτο, ένα κατάστημα με προϊόντα φιστικιού στο λιμάνι. Από εκεί πήραμε παραδοσιακά προϊόντα της Αίγινας, φιστίκι Αιγίνης παραγωγής τους, φιστικοβούτυρο από φιστίκι Αιγίνης, σάλτσα πέστο φιστικιού και μπακλαβαδάκι με φιστίκι και αμύγδαλο. Λιχουδιές για να πάρουμε μαζί στην Αθήνα και να τις μοιραστούμε με τους δικούς μας!

Το φιστίκι είναι το πιο χαρακτηριστικό προϊόν της Αίγινας. Και επειδή μας αρέσει να τα μαθαίνουμε όλα, ψάξαμε λίγα πράγματα για τη διατροφική του αξία. Βρήκαμε πως είναι στην ουσία μια υπερτροφή, η οποία κάνει καλό στην καρδιά, στη χοληστερίνη, στην όραση και βοηθάει στην απώλεια βάρους. Τα φιστίκια Αιγίνης ή κελυφωτά φιστίκια είναι μάλιστα μια από τις λίγες τροφές που σε μικρή ποσότητα δίνουν πληθώρα ευεργετικών συστατικών.

Η επόμενη στάση μας θέλαμε να είναι καφεδάκι και κάτι να τσιμπήσουμε για πρωινό. Έτσι αποφασίσαμε να καθήσουμε στο Tortuga Art Cafè Wine Bar, σε ένα δρομάκι του ιστορικού κέντρου της Αίγινας. Παραγγείλαμε τα καφεδάκια μας, ένα αλμυρό σάντουιτς και ένα γλυκό τιραμισού, με φιστίκι Αιγίνης και τα δύο φυσικά! Πρέπει επίσης να αναφερθούμε στο μπισκοτάκι που συνόδευε τον καφέ μας, το οποίο είχε γεύση amaretto και μας άρεσε πολύ!

Το cafè στεγάζεται σε ένα από τα παλιότερα κτίρια της Αίγινας, ένα πανέμορφο κτίσμα του 1800. Στο εσωτερικό του φιλοξενούνται έργα τέχνης ντόπιων και ξένων καλλιτεχνών και σε συνδυασμό με τα όμορφα έπιπλα δημιουργούν μια πολύχρωμη ατμόσφαιρα.

Μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη Dario και μας είπε πως εδώ και τρία χρόνια στο κατάστημά του σερβίρει αυθεντικό ναπολιτάνικο καφέ, σπιτικά γλυκά και λαχταριστά panini. Διαθέτει επίσης μια πλούσια γκάμα κρασιών, αλλά και μια ποικιλία ιταλικών πιάτων όπως μακαρονάδες, σαλάτες, vitello tonnato και άλλα. Όλα αυτά μέσα σε μια καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, μιας και από τα έργα τέχνης που κοσμούν τους τοίχους, στο cafè γίνονται και μουσικές βραδιές με ζωντανή μουσική.

Έπειτα ήταν η ώρα για την πεζοπορία μας, μέχρι το Μουσείο Καπράλου στην περιοχή Πλακάκια, βόρεια του λιμανιού της Αίγινας. Σε απόσταση μισής ώρας με τα πόδια, η διαδρομή πραγματικά αξίζει τον κόπο. Εμείς πήγαμε από τον εσωτερικό δρόμο που περνούσε μέσα από χωράφια με φιστικιές και γυρίσαμε από τον παραλιακό δρόμο, στον οποίο θα αναφερθούμε αργότερα. Μπορεί να ζεσταθήκαμε λιγάκι, αλλά το μουσείο και η εξαιρετική ξενάγηση από την υπεύθυνη του μουσείου πραγματικά μας αποζημίωσε!

Φτάνοντας στο μουσείο το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το μεγάλο και επιβλητικό άγαλμα της μάνας, ένα τοπόσημο της περιοχής. Είναι ένα γλυπτό του Χρήστου Καπράλου (1909-1993), του καλλιτέχνη στον οποίο ανήκε ο χώρος που τώρα στεγάζει το μουσείο του.

Μπαίνοντας μέσα στο χώρο του μουσείου μας έκαναν μεγάλη εντύπωση τα διάφορα γλυπτά που ήταν διάσπαρτα στους εξωτερικούς χώρους. Όπως μας είπε και αργότερα η υπεύθυνη του μουσείου, τα γλυπτά ήταν έτσι τοποθετημένα από τον ίδιο τον Χρήστο Καπράλο, ο οποίος ζούσε ανάμεσα σε αυτά. Υπήρχαν μάλιστα και γλυπτά τραπέζια και καρέκλες, στα οποία καθόταν ο γλύπτης με τη συντροφιά του!

Μπαίνοντας μέσα σε ένα από τα κτίρια του Μουσείου Καπράλου συναντήσαμε την υπεύθυνη του μουσείου, την ιστορικό τέχνης Αρετή Πηγιαδίτη. Η Αρετή μας έκανε με προθυμία και χαρά μια πολύ περιεκτική και ενδιαφέρουσα ξενάγηση στους εσωτερικούς χώρους του μουσείου, από την οποία θα αναφέρουμε μόνο κάποια σημεία, μιας και θα χρειαζόταν ένα άρθρο από μόνη της. Και να τονίσουμε εδώ πως η είσοδος στο μουσείο είναι δωρεάν! Ευχαριστούμε θερμά την Αρετή για την υπέροχη ξενάγηση, που μας έκανε να νιώσουμε πως δεν βρισκόμασταν απλώς σε ένα μουσείο, αλλά μέσα στους προσωπικούς χώρους του καλλιτέχνη και πως τον γνωρίσαμε στην πραγματικότητα από κοντά!

Η ξενάγηση ξεκίνησε με την Αρετή να μας λέει πως βρισκόμασταν στο καλοκαιρινό σπίτι και εργαστήριο του Χρήστου Καπράλου, ο οποίος καταγόταν από το Παναιτώλιο Αγρινίου και έζησε από το 1909 έως το 1993. Στην Αίγινα βρέθηκε επειδή ήθελε να εργαστεί με την τοπική πέτρα, τον πωρόλιθο. Ήρθε για πρώτη φορά στο νησί το 1951 και ενθουσιάστηκε με το υλικό, το υπέροχο φως και την πολιτισμική κληρονομιά του νησιού. Από τότε μέχρι το 1993 ζούσε σχεδόν τον μισό χρόνο στην Αίγινα.

Το 1963 έχτισε το δικό του σπίτι, κάτι το οποίο κατάφερε επειδή το 1962 ήταν μια σπουδαία χρόνια στην καριέρα του, μιας και εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Μπιενάλε της Βενετίας και από τότε ξεκίνησε μια διεθνή καριέρα με εκθέσεις στην Αμερική, τον Καναδά, την Ευρώπη, μέχρι και την Ιαπωνία. Το σπίτι αυτό έχει μετατραπεί σε μουσείο, παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης-Γλυπτοθήκης, στην οποία ο Καπράλος άφησε όλη του την περιουσία και τη δημιουργία. Υπάρχει, μάλιστα, πλάνο να γίνει νέα πτέρυγα του μουσείου για να στεγάσει όλα του τα έργα, μιας και εδώ βλέπουμε μόνο ένα μέρος τους, το κομμάτι της Αίγινας.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του μουσείου θα λέγαμε πως είναι το ότι έχουν αφήσει τα πάντα άθικτα, όπως ακριβώς τα είχε στημένα ο καλλιτέχνης! Όπως μας είπε η Αρετή, ο Καπράλος ζούσε ανάμεσα στα γλυπτά του… Η πολυθρόνα του, οι πίπες του, το γραφείο του, η φωτογραφία του με τη σύζυγό του Σούλη, όλα όπως τα είχε τοποθετήσει ο ίδιος. Έτσι, περιδιαβαίνοντας το μουσείο ρίχναμε στην ουσία μια ματιά στην καθημερινότητά του…

Εκτός από τον πωρόλιθο και το μάρμαρο, ο Καπράλος εργάστηκε επίσης με το ξύλο ευκαλύπτου, τον πηλό, και στην Αθήνα με τον μπρούτζο στο χυτήριό του. Όπως μας εξήγησε η Αρετή ο Καπράλος είχε ως επίκεντρο της δουλειάς του τον άνθρωπο. Έλεγε πως ξεκινούσε από μια μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο, και αυτήν ήθελε να εκφράσει.

Στη δουλειά του κυριαρχεί η μορφή της μάνας, και τα έργα του χαρακτηρίζονται από αφαιρετικότητα και αποσπασματικότητα, όπως μας εξήγησε η Αρετή. Έχοντας σπουδάσει ζωγραφική στην Αθήνα και γλυπτική στο Παρίσι, ο Καπράλος πάντρεψε τις ελληνικές ρίζες και την αρχαία ελληνική τέχνη με τις επιρροές από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα έναν ελληνότροπο μοντερνισμό, με καθαρά προσωπικό χαρακτήρα. Άλλα θέματα που εντοπίζονται στη δουλειά του Χρήστου Καπράλου, εκτός από τη μάνα, είναι τα ζευγάρια, οι μεμονωμένες φιγούρες και οι μυθικές μορφές, όπως οι Κένταυροι και οι Νίκες.

Κλείνοντας την ξενάγηση η Αρετή μας τόνισε πως ο Χρήστος Καπράλος άφησε όλα του τα έργα στο Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή σε όλους εμάς! Έτσι, μπορούμε να τα απολαμβάνουμε στο χώρο του χωρίς να πληρώνουμε κάποιο εισητήριο, κάτι που αξίζει και πάλι να σημειώσουμε!

Βγαίνοντας από το μουσείο σκεφτήκαμε πως σε πολύ κοντινή απόσταση με το Μουσείο Καπράλου βρίσκεται το σπίτι του Καζαντζάκη, το οποίο αποτελεί μεν έναν ιδιωτικό χώρο, αλλά παραμένει ένα αξιοθέατο της περιοχής. Δεν μπορούσαμε παρά να πάμε να το δούμε και να το φωτογραφίσουμε, αλλά και να αναζητήσουμε λίγο την ιστορία του!

Διαβάσαμε πως ο Νίκος Καζαντζάκης εγκαταστάθηκε στην Αίγινα το 1933, επιστρέφοντας από την Ευρώπη και έζησε μέσα σε αυτό έως το 1939. Συνέχισε να εργάζεται στην «Οδύσσεια» του, αλλά και σε άλλα έργα του. Το 1936 ξεκίνησε να χτίζει το δικό του σπίτι σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Βασίλη Δούρα. Το 1937 εγκαταστάθηκε μαζί με την Ελένη, πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι εργασίες, οι οποίες τέλειωσαν με την προσωπική, χειρωνακτική του συμβολή.

Φανταστήκαμε τον Καζαντζάκη να γράφει τα έργα του μέσα στο σπίτι αυτό και νιώσαμε έτοιμοι πλέον να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού, «γεμάτοι» τέχνη και πολιτισμό. Επιστρέφοντας προς το λιμάνι ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο και είδαμε διάφορα ωραία σημεία, στα οποία ο κόσμος απολάμβανε το μπάνιο του.

Εμείς για αυτή τη μέρα επιλέξαμε να δούμε την πιο κοντινή παραλία στο λιμάνι, την παραλία της Αύρας, για να δούμε αν θα την προτείναμε σε άλλους επισκέπτες. Κάναμε τη βουτιά μας σε μια θάλασσα ρηχή και ζεστή, κατάλληλη για μικρά παιδιά. Σίγουρα όσο πιο μακριά από το λιμάνι τόσο το καλύτερο, αλλά σε περίπτωση που κάποιος θέλει μια κοντινή στο λιμάνι επιλογή, η παραλία της Αύρας είναι μια χαρά.

Στη συνέχεια πήγαμε να δούμε ένα κατάστημα που μας πρότεινε ένας φίλος που ασχολείται με παραδοσιακά προϊόντα, το οποίο ονομάζεται Γαλάτες. Εκεί γνωρίσαμε τη Νικολέττα και τον Νίκο, τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης που έχουν μαζί με τον κουμπάρο τους Δρόσο. Το κατάστημα υπάρχει εδώ και μόλις έξι μήνες και έχει ως βασικό στόχο να στηρίζει μικρούς παραγωγούς, κρατώντας ταυτόχρονα τις τιμές χαμηλά. Οι ιδιοκτήτες είναι νέα παιδιά με πολύ όρεξη και μεράκι για δουλειά. Διαθέτουν στο κατάστημά τους προϊόντα υψηλής ποιότητας από επιλεγμένους παραγωγούς και βρίσκονται συνέχεια σε αναζήτηση νέων προϊόντων από αξιόλογες ελληνικές επιχειρήσεις.

Ο Νίκος και η Νικολέττα μας είπαν πως στο κατάστημα εστιάζουν στα παραδοσιακά προϊόντα, κυρίως στα προϊόντα της Ιεράς Μονής Μακαριώτισσης στη Βοιωτία, με την οποία η Νικολέττα έχει συγγενική σχέση. Η μονή μας είπαν πως έχει δική της μονάδα παραγωγής στην οποία παράγει αγνά και ποιοτικά γαλακτοκομικά προϊόντα. Στο κατάστημα Γαλάτες θα βρει κανείς ολόκληρη τη γκάμα, από γάλα και τυριά έως κρέμες και ρυζόγαλο.

Στο κατάστημα διαθέτουν επίσης γαλακτοκομικά προϊόντα από άλλα μέρη της Ελλάδας όπως η Νάξος, η Σύρος, η Κρήτη και το Πήλιο, ζυμαρικά από μικρούς παραγωγούς, ζυμαρικά φτιαγμένα στην Αίγινα από το γάλα της μονής και άλλα πολλά. Πρόσφατα έφεραν και ελληνική μπίρα από τη Χίο, τη Ρόδο και την Κέρκυρα, μιας και έχουν ως στόχο να φέρνουν συνεχώς νέα ποιοτικά, ελληνικά προϊόντα.

Φύγαμε από το κατάστημα με μια σακούλα επιλεγμένα προϊόντα που μας δώρησαν οι ιδιοκτήτες, για τα οποία τους ευχαριστούμε πολύ!

Ήταν η ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, να κάνουμε το μπανάκι μας και να ετοιμαστούμε για τη βραδυνή μας έξοδο. Το μπάνιο του δωματίου μας ήταν πεντακάθαρο και κομψά διακοσμημένο, οπότε το ντουζάκι μας ήταν απολαυστικό.

Ετοιμαστήκαμε, λοιπόν, και βγήκαμε να κάνουμε τη βόλτα μας στα στενά και τον παραλιακό δρόμο του λιμανιού της Αίγινας. Όταν ξεκινήσαμε είχε ακόμα απογευματινό φως και όσο σκοτείνιαζε τόσο γέμιζαν τα δρομάκια και το λιμάνι με κόσμο που έκανε τη βόλτα του προτού καθίσει σε κάποιο από τα πολλά καταστήματα του λιμανιού.

Είχαμε αρχίσει να πεινάμε κι έτσι καθήσαμε στην Αγορά, την ψαροταβέρνα της οικογένειας Γελαδάκη, δίπλα στην ψαραγορά του λιμανιού. Εκτός από το πεντανόστιμο φαγητό, εκτιμήσαμε το ποσό φιλόξενα και εργατικά ήταν όλα τα μέλη της οικογένειας, ο πατέρας Στέλιος και τα παιδιά του, ο Χρήστος, η Ευαγγελία και η Ανθή. Μας έκαναν το τραπέζι με καλαμαράκια, χταπόδι, σαλάχι με σκορδαλιά, πατάτες, μελιτζανοσαλάτα και χωριάτικη σαλάτα, και ήταν όλα φανταστικά. Ειδικά το τηγανητό σαλάχι μας εντυπωσίασε, μιας και το δοκιμάσαμε πρώτη φορά.

Ευχαριστούμε από την καρδιά μας την οικογένεια για όλα, όχι μόνο το υπέροχο δείπνο, αλλά και τη φιλική συμπεριφορά, όπως και τα δωράκια που μας έκαναν την επόμενη μέρα από το κατάστημα παραδοσιακών προϊόντων που διαθέτουν!

Το κατάστημα παραδοσιακών προϊόντων της οικογένειας Γελαδάκη λέγεται Mikaela’s goods και βρίσκεται σε ένα από τα δρομάκια της παλιάς πόλης της Αίγινας. Μέσω του φυσικού και του ηλεκτρονικού του καταστήματος διαθέτει παραδοσιακά, τοπικά και βιολογικά προϊόντα από την Αίγινα, αλλά και όλη την Ελλάδα, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, μέλι, όσπρια και ζυμαρικά, βότανα, μπαχαρικά, γλυκά από αγνά υλικά και άλλα πολλά θρεπτικά προϊόντα. Μέσω του e-shop τους διαθέτουν τα ποιοτικά ελληνικά προϊόντα σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό!

Μετά το υπέροχο γεύμα μας θέλαμε να κάνουμε μια βραδυνή βόλτα στο λιμάνι. Το βράδυ το κομμάτι με τα μαγαζιά κλείνει για τα αυτοκίνητα και γίνεται ένας πεζόδρομος γεμάτος οικογένειες, παρέες και ζευγάρια που κάνουν τον περίπατό τους δίπλα στη θάλασσα, πλάι στα δεμένα σκάφη. Άλλοι κάθονται για φαγητό, άλλοι για ποτό, άλλοι για γλυκό, στα μαγαζιά που παρά τον πολύ κόσμο τηρούσαν τους κανόνες για την προστασία από τον Κοροναϊό. Εμείς επιλέξαμε να περπατήσουμε και να πάρουμε ένα παγωτό κι ένα αναψυκτικό στο χέρι… Καθήσαμε στο παγκάκι να απολαύσουμε το φεγγάρι και τη θάλασσα… Βλέποντας το λιμάνι να σφύζει από ζωή σκεφτήκαμε πως η βραδυνή έξοδος στην Αίγινα θα ικανοποιήσει όλους τους επισκέπτες, ανεξαρτήτως παρέας και ηλικίας!

Μετά από την ωραία βραδυνή μας βόλτα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για έναν ήσυχο και δροσερό ύπνο. Το επόμενο πρωί καθήσαμε στον κήπο του ξενοδοχείου για να πάρουμε το πρωινό μας. Το πρωινό είχε τα απαραίτητα για να ξεκινήσει καλά η μέρα, χυμό, γάλα, καφέ, ψωμί, αλλαντικά και τυρί, μπισκότα, φρυγανιές, μαρμελάδες, γιαούρτι, μέλι, βραστά αυγά και δημητριακά. Το ξενοδοχείο τηρεί όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις σχολαστικά, με το προσωπικό να σερβίρει πρωινό φορώντας μάσκα και γάντια. Επίσης σε όλους τους διαδρόμους υπάρχουν αντισηπτικά έξω από όλα τα δωμάτια.

Την δεύτερη μας ημέρα στο νησί, μιας και ήταν και Κυριακή, θέλαμε να την αφιερώσουμε στον Άγιο Νεκτάριο, τον άγιο της Αίγινας. Έτσι πήραμε το λεωφορείο από το λιμάνι, φορώντας τις μάσκες μας και σε δέκα λεπτά είχαμε φτάσει, κάνοντας μια ωραία ανηφορική διαδρομή μέσα στο πράσινο μέχρι την είσοδο του ναού.

Φτάνοντας στο Άγιο Νεκτάριο είδαμε μια πολύ όμορφη και μεγάλη εκκλησία, με θέα σε πράσινα δάση. Προλάβαμε και λίγο από τη λειτουργία και ακούσαμε όμορφα λόγια για την αξία της ταπεινότητας.

Ο ναός του Αγίου Νεκταρίου βρίσκεται στο χώρο της Ιεράς Μονή της Αγίας Τριάδος, ενός γυναικείου ησυχαστήριου. Εκεί γνωρίσαμε την κ. Τριανταφυλλιά, η οποία με μεγάλη προθυμία μας ξενάγησε στους χώρους και μας έδειξε το κελί του Αγίου Νεκταρίου, τα τελευταία προσωπικά του αντικείμενα, τις εικόνες του, τις φωτογραφίες της οικογένειάς του και άλλα πολλά. Μας μίλησε για τον Άγιο του περασμένου αιώνα, έναν πραγματικό άνθρωπο του Θεού, ο οποίος κατηγορήθηκε αδίκως στη διάρκεια της ζωής του και αποκαταστάθηκε μετά την κοίμησή του.

Ο Άγιος Νεκτάριος διαβάσαμε πως γεννήθηκε το 1846 σε φτωχική οικογένεια στη Σηλυβρία της Θράκης και μεγάλωσε με μεγάλες στερήσεις και δυσκολίες. Ονομαζόταν Αναστάσιος Κεφαλάς και τον χαρακτήριζε η οξυδέρκεια, ο πνευματικός δυναμισμός και η εργατικότητα. Έχοντας ζήσει μεγάλες ταλαιπωρίες, το 1877 χειροτονήθηκε διάκονος και πήρε το όνομα Νεκτάριος. Το 1885 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου. Το 1889 εκλέχτηκε επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης. Η κυρία Τριανταφυλλιά μας είπε πως υπήρξε και διευθυντής και καθηγητής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή.

Στη μονή είδαμε, μάλιστα και την έγγραφη συγγνώμη από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, η οποία έφτασε στη μονή το 1998. Αναζητήσαμε λίγα πράγματα για αυτήν την ιστορία και μάθαμε πως η συγγνώμη και η αποκατάσταση του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί και εκδιωχθεί από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έγινε 77 έτη μετά την κοίμησή του, 108 έτη μετά την αναχώρησή του από την Αλεξάνδρεια και 37 έτη μετά την αναγνώρισή του ως Αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο λόγος για τη συκοφάντησή του διαβάσαμε πως ήταν η λαμπρή του πορεία, η ραγδαία του ανέλιξη, τα φυσικά του προσόντα και η μεγάλη ποιμαντική και κοινωνική του δράση, τα οποία θορύβησαν πολλούς κληρικούς του Πατριαρχείου. Ο Άγιος συγχώρεσε τους συκοφάντες του και αναχώρησε από την Αλεξάνδρεια το 1890 για την Αθήνα.

Φύγαμε από τη μονή νιώθοντας ήρεμα και όμορφα. Επιστρέψαμε με το λεωφορείο στο λιμάνι και πήραμε τον παραλιακό δρόμο, αναζητώντας ένα μέρος να κάνουμε το τελευταίο μας μπάνιο στο νησί. Προχωρήσαμε λίγο μακρύτερα από το προηγούμενο μπάνιο μας και ανακαλύψαμε ένα μικρό μέρος στο οποίο μπορούσαμε να κάτσουμε στη σκιά και να κολυμπήσουμε στα καθαρά νερά της Αίγινας.

Από τη θάλασσα θα σας αποχαιρετήσουμε για τώρα! Διασκεδάσαμε, μαυρίσαμε, γνωρίσαμε την Αίγινα, κάναμε νέους φίλους, γεμίσαμε δωράκια και επιστρέφουμε στη βάση μας σχεδιάζοντας, πρώτα ο Θεός, σύντομα ένα μεγάλο οδοιπορικό σε μέρη της Πελοποννήσου! Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο!

Βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:

• Instagram: @eatdessertfirstgreece 
• Facebook profile: Giorgos Eliza Vlachakis
• Facebook page: eatdessertfirstgreece
• Twitter: @eatdessert1stGr
• Pinterest: eatdessert1stGr
• WordPress: Eat Dessert First Greece
• LinkedIn: Eliza Neofytou
• Reddit: eatdessertfirstgr

Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.