Περάσαμε δύο φανταστικές ημέρες στη Δυτική Μακεδονία έχοντας ως βάση το Νυμφαίο, αλλά το ταξίδι μας ήταν ακόμα στην αρχή! Μαζέψαμε τις βαλιτσούλες μας και μπήκαμε στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο Πέλλας, περνώντας πλέον στην Κεντρική Μακεδονία. Επειδή, όμως, είχαμε ακόμα μέρη που θέλαμε να δούμε στη Δυτική Μακεδονία, θα χρησιμοποιούσαμε τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο ως ορμητήριο για τις κοντινές μας μετακινήσεις που θα έφταναν μέχρι και τη Φλώρινα!
Διαβάστε στα δύο μέρη του άρθρου μας όλα όσα κάναμε με βάση το Νυμφαίο:
Στο πρώτο μέρος του ταξιδιωτικού μας άρθρου με βάση τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο μένουμε στον γραφικό ξενώνα Μετόχι και πίνουμε καφεδάκι με μοναδική θέα στο Περί Ανέμων, μαθαίνοντας για την Αερολέσχη Έδεσσας. Ακόμα, ο Γιώργος κάνει μια πεζοπορία στο όρος Καϊμακτσαλάν, με στόχο να φτάσει στο Σέρβικο Εκκλησάκι, και στο τέλος της ημέρας, μαζί με την Ελίζα, γευματίζουν στην εξαιρετική Ταβέρνα Καλύβα στον Παλιό Άγιο Αθανάσιο.
Ο Παλιός Άγιος Αθανάσιος βρίσκεται στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας της Κεντρικής Μακεδονίας, στα σύνορα με τη Δυτική Μακεδονία. Από το Νυμφαίο, από το οποίο ξεκινήσαμε, απέχει 54 χμ., δηλαδή μια ωρίτσα δρόμο. Η διαδρομή ήταν το κάτι άλλο, με φανταστική θέα και καταπράσινη φύση, με αποκορύφωμα το κομμάτι της διαδρομής δίπλα στη λίμνη Βεγορίτιδα, την τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας.
Λίγο πριν φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό, περάσαμε από την περιοχή της Άρνισσας, η οποία βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Βόρα (Καϊμακτσαλάν). Εκεί είδαμε μεγάλες εκτάσεις με μηλιές γεμάτες κόκκινα, λαχταριστά μήλα, τα περίφημα μήλα Καϊμακτσαλάν, όπως μας εξήγησαν αργότερα. Είδαμε επίσης πράσινα μήλα και ροδάκινα. Στις μετέπειτα συζητήσεις μας, μας είπαν πως στην περιοχή το 90% των κατοίκων είναι αγρότες και δουλεύουν πολύ με κεράσι και ροδάκινο, ενώ τώρα ήταν η εποχή του μήλου.
Και κάπως έτσι, σιγά σιγά, φτάσαμε στο «πέτρινο χωριό» όπως ονομάζεται ο Παλιός Άγιος Αθανάσιος και διαπιστώσαμε αμέσως γιατί. Ο Παλιός Άγιος Αθανάσιος είναι ένας παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός στους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν, σε υψόμετρο 1200 μ. Αυτό που με την πρώτη ματιά χαρακτηρίζει το χωριό είναι μια ομοιομορφία στα κτίρια του, δείγματα τοπικής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής φτιαγμένα με πέτρα και κεραμίδι, η οποία δημιουργεί μια γαλήνια και αρμονική αίσθηση. Ήμασταν σίγουροι πως θα περνούσαμε ένα απόλυτα χαλαρωτικό, αλλά και διαφορετικό τριήμερο!
Θέλοντας να μάθουμε λίγα πράγματα για την ιστορία του χωριού επισκεφθήκαμε μια ιστοσελίδα του ΕΟΤ αφιερωμένη στον Παλιό Άγιο Αθανάσιο. Εκεί διαβάσαμε πως το χωριό χτίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα, πιθανότατα από Ηπειρώτες κτηνοτρόφους και οικοδόμους και αποτελούσε το ανατολικό σύνορο της ζώνης που ήταν υπό τον έλεγχο του Αλί Πασά των Ιωαννίνων. Από τα τέλη του 1950, λόγω των σκληρών καιρικών συνθηκών, της ανυπαρξίας ιατρικής περίθαλψης και της έλλειψης συγκοινωνίας οι κάτοικοι άρχισαν να αναζητούν μια τοποθεσία για να δημιουργήσουν ένα νέο χωριό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δημιούργησαν τον οικισμό του Νέου Άγιου Αθανάσιου, σε απόσταση 5 χμ. από τον παλιό.
Οι άνθρωποι του ξενώνα Μετόχι που θα μας φιλοξενούσε μας είπαν αργότερα τη συνέχεια της ιστορίας. Χάρη στη δημιουργία του χιονοδρομικού κέντρου Καϊμακτσαλάν στη δεκαετία του 1990 το χωριό απέκτησε και πάλι ζωή. Άρχισαν να λειτουργούν γραφικοί ξενώνες, καλά εστιατόρια, καφετέριες και μπαράκια. Έτσι σταδιακά μετατράπηκε σε έναν κοσμικό ορεινό προορισμό.
Σε έναν από τους πιο όμορφους ξενώνες θα μέναμε κι εμείς. Για το επόμενο τριήμερο θα μας φιλοξενούσε ο ξενώνας Μετόχι, στο κέντρο του παραδοσιακού οικισμού. Μέρος του ξενώνα στεγάζεται σε ένα παλιό αρχοντικό, ενώ το σύνολο είναι πλήρως ανακαινισμένο, με τρεις μίνι σουίτες, δύο δίχωρα δωμάτια, τρία κλασικά δωμάτια και τρεις αυτόνομες μεζονέτες.
Στον ξενώνα μας υποδέχθηκαν οι ιδιοκτήτες, ο κ. Νεκτάριος Βολιώτης και η κ. Ιωάννα Αρσενίου. Μας καλωσόρισαν στο χωριό και τον ξενώνα τους και μας συνόδευσαν σε μια από τις μεζονέτες του.
Η μεζονέτα μας ήταν μια γλύκα! Με μια έντονα παραδοσιακή «χωριάτικη» αίσθηση, με έντονα θερμά χρώματα, πέτρα και ξύλο, οι χώροι είχαν μια υπέροχη ζεστή, φιλόξενη αίσθηση. Στον κάτω όροφο υπήρχε ένα όμορφο σαλονάκι δίπλα σε ένα ενεργειακό τζάκι που σίγουρα θα ήταν μια απόλαυση τα κρύα βραδάκια του χειμώνα. Δεν έλειπαν φυσικά και οι σύγχρονες ανέσεις, τηλεόραση, ψυγειάκι, αλλά και μια έκπληξη -μπανιέρα με υδρομασάζ στο μπάνιο! Τι άλλο να ζητήσει κανείς!
Ανεβήκαμε στην ξύλινη σοφίτα της μεζονέτας και δοκιμάσαμε απευθείας το αναπαυτικό κρεβάτι με τα δροσερά σεντόνια και την απαλή κουβέρτα, η οποία θα μας χρειαζόταν μιας και, όπως θα διαπιστώναμε σύντομα, το βραδάκι έχει ψύχρα ακόμα και το Σεπτέμβρη σε αυτή την περιοχή! Το σπιτάκι ήταν τόσο όμορφο που θα μπορούσαμε να περάσουμε τη μέρα χαλαρώνοντας μέσα, αλλά φυσικά είχαμε τόσα να ανακαλύψουμε έξω, οπότε αναβάλαμε την ξεκούραση για το βράδυ…
Αφήσαμε, λοιπόν, τα πράγματά μας στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για την πρώτη μας μέρα στο χωριό. Ο κ. Νεκτάριος και η κ. Ιωάννα, εκτός από τον ξενώνα Μετόχι, έχουν και άλλες επιχειρήσεις στον Παλιό Άγιο Αθανάσιο, μια από τις οποίες είναι η καφετέρια -και μελλοντικός ξενώνας- Περί Ανέμων, στην οποία θα πηγαίναμε αμέσως μετά.
Το Περί Ανέμων είναι ένα καινούριο εγχείρημα της κ. Ιωάννας. Βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί από τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο στην Αερολέσχη Έδεσσας, στον χώρο ενός παλιότερου ξενοδοχείου. Εκεί συναντήσαμε την κ. Ιωάννα, η οποία μας κέρασε καφεδάκι και μας μίλησε για την ιστορία τους.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, έπρεπε να ομολογήσουμε το πόσο υπέροχη ήταν αυτή η θέα! Η κ. Ιωάννα μας είπε πως το τοπίο που εκτεινόταν απέραντο μπροστά μας ήταν η περιοχή της Άρνισσας και η λίμνη Βεγορίτιδα, από την οποία είχαμε περάσει όπως ερχόμασταν. Αυτή η θέα ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους αποφάσισε να δημιουργήσει την καφετέρια αυτή.
Καθήσαμε, λοιπόν, σε ένα σκιερό τραπεζάκι και η κ. Ιωάννα μας μίλησε για τη ζωή τους. Μας είπε πως ο κ. Νεκτάριος κατάγεται από την Καβάλα, ενώ εκείνη από τη Θεσσαλονίκη. Πριν από 6 χρόνια ήρθαν στον Παλιό Άγιο Αθανάσιο για 10 μέρες, τον ερωτεύτηκαν και έμειναν! Εδώ και 5 χρόνια ασχολούνται με τον τουρισμό. Πρώτα έφτιαξαν τον ξενώνα Άρωμα Ελάτης, τον οποίον είδαμε σε κοντινή απόσταση από το Μετόχι, την επόμενη χρονιά άνοιξαν το Μετόχι, την επόμενη τον ξενώνα Κονάκι και τώρα το Περί Ανέμων. Έχουν ακόμα ένα κατάστημα με είδη δώρων και τοπικά προϊόντα από τον Συνεταιρισμό Άρνισσας, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο Μετόχι.
Ρωτήσαμε την κ. Ιωάννα για τον τουρισμό στο χωριό και μας είπε πως έχει πολύ κόσμο κυρίως τον χειμώνα. Το καλοκαίρι οι ξενώνες συνήθιζαν να είναι κλειστοί. Η κ. Ιωάννα, όμως, σκέφτηκε πως το μέρος είναι υπέροχο και για το καλοκαίρι, κι έτσι τόλμησε και έμεινε ανοιχτή και τότε. Και πολύ καλά έκανε και το τόλμησε, μιας και όπως μας είπε είχε από την αρχή αρκετές κρατήσεις και θα συμφωνήσουμε κι εμείς πως ο Παλιός Άγιος Αθανάσιος είναι ένα πανέμορφο, δροσερό μέρος για το καλοκαίρι! Το καλοκαίρι, λοιπόν, έρχεται κόσμος που προτιμάει το βουνό από τη θάλασσα, κατά 80% τουρίστες από το εξωτερικό· πολλοί επισκέπτες είναι Σέρβοι, οι οποίοι έρχονται για να επισκεφθούν τον Προφήτη Ηλία, το Σέρβικο Εκκλησάκι στην κορυφή του Καϊμακτσαλάν, για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα.
Μια κίνηση που θα φέρει ακόμα περισσότερο τουρισμό στην περιοχή, μας είπε η κ. Ιωάννα, η λειτουργία του ασφαλτοστρωμένου αεροδιαδρόμου για μικρά αεροπλάνα της Αερολέσχης Έδεσσας. Υπάρχει, ακόμα, η σκέψη να αξιοποιηθεί η λίμνη για την προσγείωση υδροπλάνων. Εμείς ευχόμαστε να γίνουν πράξη όλα όσα θα βοηθήσουν περισσότερο τον τόπο και τους κατοίκους του!
Η κ. Ιωάννα μας ενημέρωσε, ακόμα, πως στην περιοχή κάνουν extreme sports και μας πρότεινε να δοκιμάσουμε. Ο Γιώργος ήθελε πολύ και κανόνισε να το κάνει, αλλά δυστυχώς την ημέρα εκείνη ο καιρός ήταν βροχερός και οι πτήσεις ακυρώθηκαν. Την επόμενη φορά!
Δεν γίνεται, βέβαια, να μη μιλήσουμε για το πόσο φανταστικές είναι οι πισίνες του Περί Ανέμων. Είχε λίγο ψύχρα ήδη, αλλά φανταστείτε να ήταν καλοκαίρι και να χαλαρώνατε στο δροσερό νεράκι με θέα την τεράστια λίμνη, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι… Αν και δεν κάναμε τη βουτιά μας, απολαύσαμε το τοπίο και… η Ελίζα βούτηξε και τα πατουσάκια της για λιγάκι!
Μας άρεσε τόσο πολύ το Περί Ανέμων, ώστε αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε και την επόμενη μέρα, λίγο αργότερα αυτή τη φορά, για να δούμε την απίστευτη θέα του το σούρουπο. Έτσι, φορώντας τα καλά μας αυτή τη φορά, φύγαμε από τον ξενώνα που μας φιλοξενούσε για έναν ακόμα καφεδάκι στην αγαπημένη μας πλέον καφετέρια!
Καθώς πίναμε το καφεδάκι μας στο Περί Ανέμων, γνωρίσαμε τον κ. Μάκη Κωνσταντινίδη, ο οποίος μας μίλησε αναλυτικά για την Αερολέσχη Έδεσσας. Μας είπε πως η λέσχη λειτουργεί με την άδεια της Πολιτικής Αεροπορίας και μπορεί να βγάζει πτυχιούχους πιλότους με κρατικό πτυχίο, αφού δώσουν εξετάσεις στην Πολιτική Αεροπορία. Υπάρχει πολύ καλή προοπτική για την εξέλιξη της Αερολέσχης, καθώς έρχονται από το εξωτερικό λέσχες, οργανωμένα γκρουπ που ζητάνε να κάνουν την εκπαίδευσή τους εκεί, αλλά και μεμονωμένα άτομα.
Στην Αερολέσχη Έδεσσας μπορεί να έρθει ο καθένας και να απολαύσει όλα τα ωραία της περιοχής μαζί με την οικογένειά του. Ένας ιδιώτης μπορεί να κάνει μια δοκιμαστική πτήση και στη συνέχεια να γραφτεί στη σχολή, αν θέλει να πάρει πτυχίο. Όταν κάνει τις 40 εκπαιδευτικές πτήσεις, θα πρέπει να είναι έτοιμος να πετάξει μόνος του, ώστε να πάει να δώσει εξετάσεις. Θα κάνει επίσης και θεωρητικά μαθήματα, αεροναυτιλία, μετερεωλογία, τεχνικές γνώσεις, στα οποία επίσης θα εξεταστεί.
Ο κ. Κωνσταντινίδης μας είπε, επίσης, πως ιστορικά στην περιοχή έγινε η Μάχη του Καϊμακτσαλάν του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των βουλγαρικών και των σερβικών δυνάμεων. Σε αυτήν θα αναφερθούμε αργότερα πιο αναλυτικά όταν θα μιλήσουμε για το Σέρβικο Εκκλησάκι!
Με ευχάριστη κουβεντούλα και δροσερό καφεδάκι περάσαμε το απόγευμά μας, μέχρι που άρχισε να βραδιάζει, οπότε ήταν ώρα να πάμε στο διάσημο εστιατόριο Ναουμίδης να δοκιμάσουμε την βραβευμένη με Χρυσό Σκούφο πέστροφά του, και όχι μόνο… αυτά στο β’ μέρος του άρθρου μας που έρχεται σύντομα!
Ας επιστρέψουμε, όμως, πίσω στην πρώτη μας μέρα στον Παλιό Άγιο Αθανάσιο, μιας και έχουμε πολλά ακόμα να σας δείξουμε! Αφού ήπιαμε τα καφεδάκια μας και χορτάσαμε όμορφη θέα και καθαρό αέρα, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που θέλαμε πολύ: να ανεβούμε στην κορυφή του όρους Καϊμακτσαλάν, της τρίτης μεγαλύτερης οροσειράς της Ελλάδας, στα 2.524 μ., και να δούμε από κοντά το Σέρβικο Εκκλησάκι, ή αλλιώς το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία!
Το ιδιαίτερο αυτό εκκλησάκι το είχαμε δει σε φωτογραφίες, και είχαμε διαβάσει και την ιστορία του… Μάθαμε πως χτίστηκε τη δεκαετία του 1920, στον χώρο που παραχώρησαν οι Έλληνες στους Σέρβους για να δημιουργήσουν ένα μνημείο αφιερωμένο στους νεκρούς τους από τη μάχη που έγινε εκεί το 1916. Στον αυτόν χώρο αυτό βρίσκονται μέχρι σήμερα τα κρανία των νεκρών Σέρβων στρατιωτών.
Όσο για την ιστορία, διαβάσαμε πως η συγκεκριμένη μάχη ανάμεσα στους Σέρβους και τους Βούλγαρους έλαβε χώρα από τις 12 έως τις 30 Σεπτεμβρίου του 1916. Εκείνη την περίοδο η κορυφή άλλαξε πολλές φορές χέρια, μέχρι που την κατέλαβαν οριστικά οι Σέρβοι στις 30 Σεπτεμβρίου. Οι απώλειες ήταν τεράστιες και για τις δύο πλευρές. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες φορές που συνέβη πολεμική σύγκρουση σε πολύ μεγάλο υψόμετρο. Και το αποτέλεσμα ήταν πως στρατηγικά η μάχη δεν ενίσχυσε τον αγώνα των συμμάχων εξαιτίας του επικείμενου χειμώνα που καθιστούσε περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις σχεδόν αδύνατες.
Η διαδρομή για το εκκλησάκι είχαμε πληροφορηθεί πως διαρκεί 1-1½ ώρα και ήταν κάτι που θέλαμε πολύ να κάνουμε. Έτσι μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ανεβήκαμε μέχρι το χιονοδρομικό κέντρο του Καϊμακτσαλάν, από όπου θα ξεκινούσαμε την πεζοπορία μας.
Η διαδρομή με το αυτοκίνητο είναι ήδη απίστευτα γοητευτική, ακόμα και αν κάποιος δεν σκοπεύει να κάνει την πεζοπορία μέχρι το εκκλησάκι. Τοπία σαν πίνακες ζωγραφικής απλώνονταν γύρω μας και όσο ανεβαίναμε, τόσο πιο όμορφα, αλλά και άγρια γίνονταν. Αγελάδες και άλογα έβοσκαν στις πλαγιές, μοιάζοντας εντελώς μοναχικά μέσα στην σιωπηλή ηρεμία του βουνού…
Έπειτα από μισή ωρίτσα μαγευτικής διαδρομής με το αυτοκίνητο φτάσαμε στο χιονοδρομικό κέντρο Βόρα-Καϊμακτσαλάν. Εκεί μας είχαν πει πως έπρεπε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να συνεχίσουμε με τα πόδια.
Η οδηγία που μας είχαν δώσει ήταν να ακολουθήσουμε τους πυλώνες που όριζαν μια διαδρομή πάνω στο βουνό. Βλέποντας το κάπως άγριο τοπίο, την κάπως περασμένη ώρα και την έλλειψη χαραγμένου μονοπατιού, η Ελίζα αποφάσισε πως ήταν σοφότερο να μείνει στο αυτοκίνητο για να μην καθυστερήσει τον Γιώργο στην πεζοπορία και βραδιάσει. Ο Γιώργος ξεκίνησε την πορεία προς την κορυφή του Καϊμακτσαλάν και το εκκλησάκι.
Ένα φωτορεπορτάζ από τη πεζοπορία του Γιώργου στο όρος Καϊμακτσαλάν:
Έχοντας, βέβαια, μείνει μόνη μέσα στο αυτοκίνητο με μοναδική παρέα τις αγελαδίτσες, οι οποίες μέσα στην ερημιά του βουνού είχαν αρχίσει να μοιάζουν ακόμα και απειλητικές θα μπορούσε κανείς να πει, η Ελίζα άρχισε λιγάκι να φοβάται. Έτσι, πήρε τον Γιώργο τηλέφωνο και του ζήτησε να γυρίσει πίσω… Ο Γιώργος βρισκόταν ήδη πολύ κοντά στο εκκλησάκι, αλλά γύρισε πίσω τελικά.
Ο Γιώργος και η Ελίζα ξανασμίξανε, λοιπόν, στο αυτοκίνητο, χωρίς κανείς από τους δύο να φτάσει στην κορυφή του ψηλού βουνού. Θα είναι μια περιπέτεια που θα τους περιμένει την επόμενη φορά, και αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν!
Καταφέραμε να προσπεράσουμε τις αγελαδίτσες και γυρίσαμε πίσω στον ξενώνα Μετόχι για να ετοιμαστούμε για τη βραδινή μας έξοδο. Μιας και ήταν η πρώτη μας μέρα στο χωριό, είχαμε αποφασίσει να δοκιμάσουμε ένα τοπικό καλό εστιατόριο, την Ταβέρνα Καλύβα. Με την ευκαιρία, κάναμε και μια νυχτερινή βολτίτσα στο χωριό, το οποίο φωτισμένο είχε μια άλλη αίγλη…
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=157094586571995&id=100068143629439
Σε κοντινή απόσταση από τον ξενώνα μας βρήκαμε την Ταβέρνα Καλύβα. Η ταβέρνα βρίσκεται δίπλα από το Αρχοντικό Ταρσούνα, της ίδιας ιδιοκτησίας, στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Λειτουργώντας από το 1998, είναι ένα από τα πρώτα εστιατόρια της περιοχής.
Ο χώρος του εστιατορίου είναι πολύ ζεστός, φτιαγμένος με πέτρα και ξύλο, όπως ταιριάζει στον οικισμό στον οποίο βρίσκεται. Το μενού του περιλαμβάνει δελεαστικούς μεζέδες και εκλεκτά κρέατα στη σχάρα ή στη γάστρα, μαγειρεμένα με φρέσκα, ντόπια υλικά, με αγάπη και μεράκι· είναι δηλαδή αυτό ακριβώς που ζητάει κανείς από μια καλή ταβέρνα σε ένα παραδοσιακό χωριό! Η Ταβέρνα Καλύβα διαθέτει επίσης μια πλούσια κάβα με ποιοτικά ελληνικά κρασιά, όπως και το δικό τους λευκό, ερυθρό και ημίγλυκο. Ανυπομονούσαμε να το δοκιμάσουμε!
Ξέρουμε πως όταν τα δείτε θα θελήσετε κι εσείς να τα δοκιμάσετε, οπότε θα προσπαθήσουμε μέσα από τις φωτογραφίες μας να δείξουμε τις πλούσιες γεύσεις που απολαύσαμε… Ήταν όλα τέλεια, και ειδικά τα κρεατικά είχαν μια γεύση που δύσκολα τη βρίσκει κανείς! Ευχαριστούμε θερμά για το πεντανόστιμο τραπέζι και τη ζεστή φιλοξενία!
Για άλλη μια φορά θα κλείσουμε γλυκά, όπως μας αρέσει! Ακολουθεί το β’ μέρος του άρθρου μας με βάση τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο, το οποίο μας βρίσκει στον ξενώνα Μετόχι, στο Αναψυκτήριο Εβόρα στην Παναγίτσα και στους κοντινούς καταρράκτες, στο εργαστήριο καινοτόμων προϊόντων πιπεριάς Φλωρίνης Ναουμίδης, καθώς και στο βραβευμένο εστιατόριο Ναουμίδης στον Άγιο Παντελεήμονα. Μείνετε συντονισμένοι!
Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο!
Βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:
- Instagram: @eatdessertfirstgreece
- Facebook profile: Giorgos Eliza Vlachakis
- Facebook page: eatdessertfirstgreece
- Twitter: @eatdessert1stGr
- Pinterest: eatdessert1stGr
- WordPress: Eat Dessert First Greece
- LinkedIn: Eliza Neofytou
Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.
Eat Dessert First Greece 
Με τόση ομορφιά ολόγυρα στη φύση αλλά και στα εδέσματα, τι να πεις. Νιώθω εδώ λίγο σαν φυλακισμένος μέσα στα τσιμεντένια κλουβιά μας.
LikeLiked by 1 person
Ήταν πραγματικά όλα υπέροχα φίλε μας κύριε Γιάννη!! Κάπως έτσι νιώθουμε και εμείς τώρα που έχουμε επιστρέψει!! 😊😊 Να είστε πάντα καλά, καλό υπόλοιπο Κυριακής!!
LikeLiked by 1 person