English version coming soon…

Το αφιέρωμά μας στη Μάνη συνεχίζεται! Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ και το τρίτο μέρος εδώ.

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας στη Λακωνική Μάνη επισκεπτόμαστε την Αρεόπολη και το Λιμένι, μαθαίνουμε την ιστορία των Μαυρομιχαλαίων, γευόμαστε τοπικά πιάτα, επισκεπτόμαστε τον Πύργο Πικουλάκη και γνωρίζουμε μια βραβευμένη μανιάτικη επιχείρηση.

Θα ξεκινήσουμε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος με μια βόλτα στο γραφικό Λιμένι, το φυσικό λιμάνι της Αρεόπολης, χτισμένο σε έναν μικρό όρμο στον δρόμο από την Αρεόπολη προς της Καλαμάτα. Πρόκειται για έναν μικρό παραθαλάσσιο οικισμό, πανέμορφο και παραδοσιακό, ό,τι πρέπει για να συνεχίσουμε τις όμορφες διαδρομές μας! Το Λιμένι μάθαμε πως ήταν η έδρα των εμπορικών δραστηριοτήτων της οικογένειας Μαυρομιχαλαίων και είναι αναπόσπαστα δεμένο με την ιστορία της Αρεόπολης.

Κάνοντας τη βόλτα μας στο Λιμένι, βρήκαμε τον Πύργο Μαυρομιχάλη -την πρώτη κατοικία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ηγεμόνα της Μάνης και πρωτεργάτη της Ελληνικής Επανάστασης- χτισμένο το 1762 και το Παλάτι Μαυρομιχάλη, το ένα απέναντι από το άλλο. Ο Πύργος Μαυρομιχάλη λειτουργεί σήμερα ως ξενοδοχείο.

Ψάξαμε επ’ ευκαιρίας κάποια πράγματα για τη σπουδαία οικογένεια του τόπου, τους Μαυρομιχαλαίους. Διαβάσαμε πως τον 14ο αι., όταν οι Οθωμανοί επιδίδονταν σε φόνους, λεηλασίες και αρπαγές στην περιοχή της ανατολικής Θράκης, πολλοί κάτοικοι έμπαιναν σε καΐκια και μετά από πολλές στερήσεις και κακουχίες έφταναν στην παραλία του χωριού Άλικα (λίγο μετά τον Κυπάρισσο) στη Μάνη. Εκεί εγκαταστάθηκαν πολλοί από εκείνους τους πληθυσμούς. Ανάμεσά τους υπήρχε και ένα μικρό αγόρι, μόνο του, επειδή οι Τούρκοι είχαν σκοτώσει ολόκληρη την οικογένειά του. Το αγόρι το έλεγαν Μιχάλη. Επειδή στη Μάνη υπάρχει η συνήθεια να λένε για όσους δεν έχουν συγγενείς πως είναι μαύρη η μοίρα τους, το παιδί ονομάστηκε μαυρο-Μιχάλης.

Το παιδί μεγάλωσε, παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερις γιους. Από αυτούς ξεκίνησαν οι τέσσερις συγγενικοί κλάδοι των Μαυρομιχαλαίων. Ένας από αυτούς, η γενιά του Γεώργιου Μαυρομιχάλη κάποια στιγμή αναγκάστηκε, λόγω προστριβών με άλλες οικογένειες, να μετοικήσει στην Αρεόπολη, και από εκεί στο Λιμένι όπου εδραίωσε την κυριαρχία της.

Σε φυλλάδιο του Κέντρου Πολιτισμού Ανατολικής Μάνης διαβάσαμε πως ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, γόνος της ιστορικής οικογένειας και τελευταίος ηγεμόνας της Μάνης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Επικεφαλής των Μανιατών, κύρηξε την Επανάσταση στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη και μπήκε πρώτος στην απελευθερωμένη Καλαμάτα. Διακρίθηκε σε όλα τα πεδία των μαχών και απολάμβανε παράλληλα υψηλά πολιτικά αξιώματα.

Αφού κάναμε τη μικρή, ιστορική μας βόλτα στο πανέμορφο Λιμένι, καθήσαμε για το βραδινό μας φαγητό στην ταβέρνα «Η οκά». Μας είχαν πει πως φαίνεται υπέροχα το ηλιοβασίλεμα από εκεί, κι έτσι βιαστήκαμε να το προλάβουμε… και τα καταφέραμε!

Στην «Οκά» μιλήσαμε με τη Βασιλική Μακρή, υπεύθυνη της ταβέρνας εδώ και δύο χρόνια, η οποία μας είπε μερικά πράγματα για τη φιλοσοφία τους. Το εστιατόριο υπάρχει εδώ και δυόμιση χρόνια, μαζί με το παντοπωλείο από κάτω. Είναι το μόνο εστιατόριο που έχει αποκλειστικά παραδοσιακά πιάτα, προσπαθώντας να είναι μια παραδοσιακή ταβέρνα με τοπικά προϊόντα. Η Βασιλική μας τόνισε πως προσέχουν να είναι πάντα όλα φρέσκα, κι ας είναι λιγότερες οι μερίδες που θα βγουν. Όλες οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν είναι τοπικές -ακόμα και οι ντομάτες είναι από το Γύθειο.

Το μαγαζί ανοίγει από το Πάσχα μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου, γιατί τον υπόλοιπο καιρό έχει πολύ αέρα η περιοχή. Οι μόνιμοι κάτοικοι στο Λιμένι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η Βασιλική μας είπε πως η κατάσταση φέτος είναι αρκετά διαφορετική από άλλες χρονιές, επειδή δουλεύουν περισσότερο με Έλληνες, ενώ τα υπόλοιπα χρόνια οι περισσότεροι πελάτες ήταν ξένοι. Για τη Βασιλική είναι καλό που φέτος έρχονται περισσότεροι Έλληνες.

Όλα τα πιάτα που δοκιμάσαμε ήταν πραγματικά υπέροχα! Αυθεντικές μανιάτικες συνταγές με τοπικά προϊόντα, όλα χειροποίητα, τί άλλο να ζητήσει κανείς… Θέα; Είχαμε την καλύτερη!

Οι μερίδες ήταν τόσο μεγάλες, ώστε μέχρι να τις απολαύσουμε είχε νυχτώσει! Με θέα πλέον στα φωτάκια στο βάθος του λιμανιού, κλείσαμε το γεύμα με ένα καταπληκτικό γλυκάκι, κορμό σοκολάτας με γλυκό του κουταλιού άγριο σύκο, μία γεύση που δεν είχαμε δοκιμάσει ξανά. Ευχαριστούμε θερμά το εστιατόριο «Η οκά» για το πεντανόστιμο γεύμα και το υπέροχο γλυκό τους!

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, το Koukouri Village στην Καφιώνα, κοντά στην Αρεόπολη, για έναν βαθύ ύπνο στο υπέροχο δωμάτιο στο οποίο μας φιλοξενούν. Κάναμε έναν χαλαρωτικό και δροσερό ύπνο και την επόμενη ημέρα είμασταν έτοιμοι για τη συνέχεια του αφιερώματός μας!

Το πρωινό μας αυτή τη φορά επιλέξαμε να το πάρουμε στο δωμάτιο. Περιλάμβανε τοστάκια, ψωμί, κριτσίνια, παξιμάδια, φρυγανιές, βούτυρο, μέλι, μαρμελάδα, ομελέτα, κέικ, κρουασανάκια βουτύρου, αχλάδια, φυσικό χυμό πορτοκάλι και καφεδάκι. Το απολαύσαμε στην αυλή του δωματίου-σπιτιού μας, με θέα το βουνό και τη θάλασσα. Η απόλυτη ηρεμία στο γεμάτο αντιθέσεις τοπίο…

Έχοντας χορτάσει από το ωραίο μας πρωινό, ξεκινήσαμε για έναν πολιτιστικό προορισμό, τον Πύργο Πικουλάκη στην Αρεόπολη, στον οποίον θα βλέπαμε την έκθεση «Ιστορίες θρησκευτικής πίστης στη Μάνη».

Μόλις φτάσαμε μας υποδέχθηκε ο υπεύθυνος του μουσείου Γιάννης Δημόπουλος, ο οποίος μας ξενάγησε στην έκθεση και μας είπε μερικά λόγια για την ιστορία του χώρου. Μας είπε πως ο πύργος ανήκε στην οικογένεια Πικουλάκη, οι οποίοι ήταν πρώτοι ξάδερφοι με την οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων. Η οικογένεια Πικουλάκη ήταν μεγαλέμποροι της εποχής με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Κατά τη δεκαετία του ’80 και του ’90 έμενε στον πύργο η γιαγιά της οικογένειας. Αργότερα κατοικούσε ο προηγούμενος ιερέας της Αρεόπολης, μιας και του είχαν παραχωρήσει τον πύργο για να μένει μαζί με την οικογένειά του.

Οι τελευταίοι απόγονοι έκαναν τον πύργο δωρεά στο Υπουργείο Πολιτισμού. Το μουσείο άνοιξε το 2006 με συγχρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα. Ο κ. Δημόπουλος μας επισήμανε πως με την αναπαλαίωση δεν άλλαξε καθόλου η μορφή του πύργου.

Η μόνιμη έκθεση «Ιστορίες θρησκευτικής πίστης στη Μάνη» εκτείνεται στους δύο ορόφους του πύργου, όπου παρουσιάζει και ερμηνεύει την πορεία της εξέλιξης του Χριστιανισμού στη χερσόνησο της Μάνης από την αρχαιότητα έως τα πιο πρόσφατα χρόνια. Στο ισόγειο έχουν τοποθετηθεί εκθέματα που αφηγούνται τη διάδοση του Χριστιανισμού στην περιοχή της Μάνης, ενώ στον πάνω όροφο προσεγγίζεται ο χριστιανικός ναός μέσα από τα διάφορα στοιχεία του, με στόχο την ερμηνεία του και τον συσχετισμό του με την πίστη και τους πιστούς.

Η αφήγηση της έκθεσης ξεδιπλώνεται μέσα από το εποπτικό υλικό, τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα διάφορα αντικείμενα, όπως εκκλησιαστικά βιβλία, αναθηματικές επιγραφές, και λειτουργικά αντικείμενα και σκεύη.

Ένα από τα εκθέματα που μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ήταν μια εικόνα του Άγιου Ιωάννη του Πρόδρομου, η οποία σε κοιτούσε στα μάτια όπου και να στεκόσουν, λόγω μιας ιδιαίτερης τεχνοτροπίας στη δημιουργία της…

Διαβάσαμε πως στον Πύργο Πικουλάκη λαμβάνει χώρα και ένα μουσειοπαιδαγωγικό πρόγραμμα με τίτλο «Κύριε βοήθει… Όψεις και εκφράσεις λατρείας και πίστης στη Μάνη». Στόχος του προγράμματος είναι τα παιδιά μέσα από τα εκθέματα της έκθεσης «να αντλήσουν πληροφορίες σχετικά με την εμφάνιση και διάδοση του χριστιανισμού στη Μάνη, την οργάνωση του εσωτερικού χώρου των χριστιανικών ναών, τα λατρευτικά αντικείμενα, τους τρόπους έκφρασης της ευλάβειας των πιστών, καθώς και την καλλιτεχνική δημιουργία στην περιοχή.»

Με όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα που είδαμε στο μουσείο, η ώρα είχε φτάσει μεσημέρι και ο ουρανός είχε αρχίσει να συννεφιάζει… Εμείς όμως το μπάνιο μας δεν θα το χάναμε, ίσα ίσα θα το απολαμβάναμε ακόμα περισσότερο. Η μετεωρολογική πρόβλεψη είχε πει για βροχές το απόγευμα, οπότε βιαστήκαμε να αφήσουμε την Αρεόπολη και γυρίσαμε στο Λιμένι, στο οποίο δεν είχαμε προλάβει να κολυμπήσουμε την προηγούμενη ημέρα. Αφήσαμε τα πράγματά μας σε ένα σκαλοπάτι και βουτήξαμε από τα βραχάκια σε μια θάλασσα πεντακάθαρη, με θέα το υπέροχο λιμανάκι. Αυτή η βουτιά θα μας μείνει αξέχαστη!

Φεύγοντας από το μπανάκι μας, σκεφτήκαμε πως ήταν η στιγμή να πάρουμε κάποια αναμνηστικά για την Αθήνα. Φυσικά, θέλαμε να είναι τοπικά προϊόντα!

Το μέλι, μαζί με το σύγκλινο, το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, το αλάτι, τα λούπινα, τις χορτόπιτες και τα λαλάγγια είναι από τα πιο φημισμένα τοπικά προϊόντα της Μάνης. Κάποια από αυτά τα είδαμε στο προηγούμενο άρθρο μας. Τοπικό μέλι μπορεί κανείς να προμηθευτεί από καταστήματα στο Γύθειο και την Αρεόπολη, αλλά και απευθείας από τους τοπικούς παραγωγούς.

Εμείς επισκεφθήκαμε το κατάστημα «Μανιάτικα Παραδοσιακά Προϊόντα» στην είσοδο της Αρεόπολης, όπου βρήκαμε το βραβευμένο «Μέλι Μάνης Μανωλάκος», μαζί με πολλά άλλα παραδοσιακά προϊόντα Μάνης, τα οποία μας έδειξε η ιδιοκτήτρια του καταστήματος κ. Φωτεινή Μπραΐμη. Ο παραγωγός Παναγιώτης Μανωλάκος μας έδωσε μέλι φασκόμηλου, θυμαρίσιο και ρεικίσιο και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα δωράκια!

Το «Μέλι Μάνης Μανωλάκος» είναι μια οικογενειακή επιχείρηση με έδρα το Νύφιον Ανατολικής Μάνης, η οποία ξεκίνησε το 1955 από τον Κωνσταντίνο Π. Μανωλάκο και συνεχίζεται σήμερα από τον Παναγιώτη Κ. Μανωλάκο με τη βοήθεια της συζύγου Αθηνάς και των παιδιών Κωνσταντίνου και Δήμητρας. Το χαρακτηριστικό που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ότι προσεγγίζουν τη μελισσοκομία με πολλή αγάπη και μεράκι. Τρία από τα μέλια της οικογένειας είναι βραβευμένα στα Olymp Awards με βραβεία γεύσης και ποιότητας και φέτος τα μέλια του κυρίου Μανωλάκου βραβεύτηκαν ξανά στο Λονδίνο. Πολλά συγχαρητήρια!

Έτσι γλυκά θα σας αποχαιρετήσουμε για τώρα… Επόμενη στάση, Γύθειο και Σπήλαια Διρού, στο τρίτο μέρος του αφιερώματος που έρχεται!

Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο

Ακολουθήστε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:

• Instagram: @eatdessertfirstgreece 
• Facebook profile: Giorgos Eliza Vlachakis
• Facebook page: eatdessertfirstgreece
• Twitter: @eatdessert1stGr
• Pinterest: eatdessert1stGr

Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.