Πριν από λίγο καιρό ανεβάσαμε στο προφίλ μας στο Instagram μια αγαπημένη μας συνταγή, όχι για να την καταβοχθίσουμε -όπως συνηθίζουμε- αλλά για να τη μοιραστούμε και να τη βάλουμε στο μυαλό και την ψυχή μας. Το γλυκό της γαλήνης φτιάχνεται με απλή καρδιά, ήσυχη συνείδηση, χαρωπό πρόσωπο, αγάπη, γέλιο και εξοχή. Και είναι αναμφισβήτητα πεντανόστιμο!

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν την εικόνα που φτιάξαμε με τη συνταγή για το Γλύκισμα της γαλήνης*, να την εκτυπώσετε και να τη στολίσετε κι εσείς στο σπίτι σας!

Καθημερινά στις ειδήσεις, αλλά και στο περιβάλλον μας, βλέπουμε και συναντάμε παιδιά που μεγαλώνουν σε -λιγότερο ή περισσότερο- δύσκολες οικογενειακές συνθήκες. Αποφασίσαμε να ερευνήσουμε και να γράψουμε μερικές σκέψεις μας, όχι φυσικά για να δώσουμε συμβουλές ή οδηγίες (δεν θα ήμασταν άλλωστε στη θέση να το κάνουμε αυτό) αλλά με την ελπίδα όσα σκεφτόμαστε να αγγίξουν κάποιες καρδιές και να προσφέρουν έστω και λίγη χαρά και ηρεμία.

Είναι σήμερα κοινώς αποδεκτό (στη θεωρία τουλάχιστον) ότι τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ασφαλές, σταθερό και γεμάτο φροντίδα περιβάλλον. Μπορεί η σημασία των λέξεων αυτών να φαίνεται αυτονόητη, αλλά δε βλάπτει να παραθέσουμε τους ορισμούς, όπως τους βρήκαμε σε ενημερωτικό φυλλάδιο: Η ασφάλεια (safety) αφορά το βαθμό στον οποίο τα παιδιά δεν έχουν φόβους και δεν αντιμετωπίζουν κινδύνους για την ψυχική και σωματική τους υγεία. Η σταθερότητα (stability) σχετίζεται με την προβλεψιμότητα και τη συνέπεια που χαρακτηρίζει το φυσικό, συναισθηματικό και κοινωνικό περιβάλλον του παιδιού. Η φροντίδα (nurturing) περιλαμβάνει τη συνεπή και με ευαισθησία ικανοποίηση των φυσικών, συναισθηματικών και αναπτυξιακών αναγκών των παιδιών.

Πιο συγκεκριμένα, διαβάσαμε σε άρθρο της Dr. Gail Cross πως ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον είναι σημαντικό για την ανάπτυξη των παιδιών, ώστε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και σιγουριά, και επομένως λιγότερο άγχος στη ζωή τους. Έτσι θα τα καταφέρνουν καλύτερα σε ό,τι κάνουν και θα αντιμετωπίζουν ό,τι προκύψει με πίστη στον εαυτό τους. O όρος resilience (ψυχική ανθεκτικότητα) χρησιμοποιείται στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία για να περιγράψει την ικανότητα για αντοχή σε στρεσογόνες καταστάσεις και για γρήγορη ανάκαμψη από τις δυσκολίες. Όμως προσοχή, μην πέσουμε στην παγίδα να μπερδέψουμε την ψυχική ανθεκτικότητα με τη σκληρότητα, τον ατομικισμό ή την αδιαφορία. Η ανάπτυξη της ψυχικής ανθεκτικότητας απαιτεί υποστηρικτικές σχέσεις, από τους γονείς, όπως και από άλλα υπεύθυνα πρόσωπα, συγγενείς ή παιδαγωγούς. Η δύναμη του χαρακτήρα μπορεί να αποκτηθεί μόνο μέσα από ποιοτικές σχέσεις και αλληλεπιδράσεις με τους άλλους.

Για να αναπτύξει ένα παιδί το αίσθημα της σιγουριάς και της ασφάλειας εξαιρετικά κρίσιμο -αλλά όχι αποκλειστικό- ρόλο διαδραματίζει η βρεφική ηλικία. Ο δεσμός που θα αποκτήσει με τα πρόσωπα που το φροντίζουν θα καθορίσει την μελλοντική συναισθηματική, κοινωνική και γνωστική του εξέλιξη. Τα ζητήματα αυτά μελετάει η Αναπτυξιακή Ψυχολογία. Στο σχετικό βιβλίο Εξελικτική Ψυχολογία του Feldman (2011) περιγράφεται η θεωρία του Βρετανού ψυχίατρου John Bowlby, σύμφωνα με την οποία τα βρέφη αναπτύσσουν σχέσεις προσκόλλησης με τα άτομα που τα φροντίζουν, οι οποίες καθορίζουν το βαθμό στον οποίο τα βρέφη αισθάνονται ασφαλή. Πρόκειται για ένα είδος ασφαλούς οικογενειακής βάσης, η οποία εξασφαλίζει τη σταδιακή ανεξαρτητοποίηση των παιδιών. Στην πορεία της ζωής του ανθρώπου τα άτομα στα οποία προσκολλάται αλλάζουν, γεγονός που μας δείχνει ότι η ανάπτυξη των σχέσεων με τους άλλους είναι μια συνεχόμενη δια βίου διαδικασία.

Όλα καταλήγουν, λοιπόν, στο ότι για να αποκτήσει ένα παιδί την απαραίτητη αυτοπεποίθηση ώστε να αντιμετωπίζει ψύχραιμα και να επιλύει επιτυχώς κάθε του πρόβλημα στη μελλοντική ζωή του, είναι απολύτως απαραίτητο ένα ήσυχο και υποστηρικτικό περιβάλλον. Σύμφωνα με την Dr. Rachel Wood, τα παιδιά βιώνουν τον κόσμο μέσα από τις σχέσεις τους με τους γονείς τους (ή άλλα πρόσωπα που τα φροντίζουν). Όμως, δεν είναι μόνο η καλή και σταθερή σχέση των γονιών με τα παιδιά σημαντική, αλλά και η σχέση των γονιών με άλλους ενηλίκους, που παίζει σημαντικό ρόλο. Σύμφωνα με την Κωνσταντίνα Αρκουμάνη, η έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στους συγγενείς, δηλαδή «η αδυναμία της οικογένειας να συνδέεται με αγαπητικούς και ισχυρούς δεσμούς με το συγγενικό περιβάλλον», μπορεί να οδηγήσει σε αντικοινωνική συμπεριφορά των παιδιών και σε προβλήματα στις μελλοντικές τους σχέσεις.

Η Dr. Gail Cross αναφέρει πως η νευροεπιστήμη έχει αποδείξει με έρευνες ότι στα παιδιά που βιώνουν υψηλά επίπεδα στρες (λόγω ανέχειας, ενδοοικογενειακής βίας, διαζυγίου, έντασης στο σπίτι κ.ο.κ.) παρουσιάζονται υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, της λεγόμενης ορμόνης του στρες. Οι επιπτώσεις είναι εξαιρετικά αρνητικές στη δομή του εγκεφάλου του παιδιού και στον έλεγχο των παρορμήσεών του, μπορεί μάλιστα να εξωτερικευτούν και με σωματικές αρρώστιες. Η Dr. Rachel Wood προσθέτει πως εκτός από τις αρνητικές επιδράσεις που έχει το «τοξικό άγχος» στη συναισθηματική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών, μπορεί να επηρεάσει και τον γνωστικό τομέα σε λειτουργίες όπως η μάθηση και η μνήμη.

Το Κέντρο για το Αναπτυσσόμενο Παιδί (Center on the Developing Child) του Πανεπιστημίου Harvard έχει αφιερώσει πληθώρα ερευνών σε τέτοια ζητήματα. Σε άρθρο διαβάσαμε ένα εξαιρετικό σύνθημα…

Toxic stress can feel like a heavy weight, but communities can share the load.

Center on the Developing Child, Harvard

Το να κατανοήσουμε πώς το στρες επηρεάζει τον καθένα μας, οι ερευνητές του Harvard υποστηρίζουν πως είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε τις ζωές μας, και επομένως και το περιβάλλον μας. Προβάλλουν ένα αισιόδοξο μήνυμα, δηλώνοντας πως το τοξικό στρες δεν είναι το τέλος της ιστορίας κανενός. Για τα παιδιά η λύση που προτείνουν είναι απλή: αγάπη, φροντίδα, προσοχή και σαφή όρια, αγκαλιά, παιχνίδι, συζητήσεις, βόλτες… μικρά πράγματα που αν αναλογιστούμε τι οφέλη μπορεί να προσφέρουν στα παιδιά -όπως και στους ενηλίκους θα προσθέσουμε- γίνονται αυτομάτως τεράστια!

Ας κρατήσουμε από αυτά πως ό,τι και να συμβαίνει και όσο δύσκολα και να μας φαίνονται όλα, δεν έχει έρθει το τέλος. Ξέρουμε καλά πως η καθημερινότητα είναι δύσκολη, τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν πολλά, τα άγχη και τα νεύρα αναπόφευκτα. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να φτιάξουμε στο σπίτι μας ένα καταφύγιο και να βρούμε τρόπους να φέρνουμε λίγη ηρεμία που θα ξεκουράζει και εμάς τους ίδιους και τους δικούς μας ανθρώπους. Ας κάνουμε πίσω στις διαφωνίες, ας αφήσουμε τον εγωισμό και το πείσμα μας, ας συζητήσουμε με καλή διάθεση και ειλικρίνεια, ας αποφύγουμε τις φωνές και τα σκληρά λόγια. Ας έχουμε θάρρος, ας αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, ας ζητάμε συγνώμη, ας σηκωνόμαστε και ας προχωράμε. Ας αφήσουμε λίγο τον εαυτό μας και ας νοιαστούμε με την καρδιά μας για τους άλλους. Ας κάνουμε αγνές και δημιουργικές σκέψεις και ας αφιερώνουμε το χρόνο μας σε όμορφες ασχολίες, ας φτιάξουμε ένα «εργοστάσιο καλών λογισμών» όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος. Ας βάλουμε προτεραιότητα την αγάπη, την ησυχία, την κατανόηση και ας εκτιμάμε τα μικρά πράγματα… και ας πιστέψουμε πραγματικά πως αυτά έχουν τη δύναμη να φέρουν τη γαλήνη. Και ας γίνουμε επιτέλους για λίγο παιδιά!

… each and every day, we all deserve at least one cookie.

Christina Tossi, Milk Bar Life

Και για να ελαφρύνει λίγο το κλίμα, ο Ρούπερτ επιμένει να μοιραστεί μαζί σας μια συνταγούλα… έτσι, επειδή τα γλυκά μας κάνουν να χαμογελάμε! Πανεύκολη, παιδική και πεντανόστιμη συνταγή για cookies με καραμελάκια… επειδή όπως γράφει και η Christina Tossi στο φοβερό βιβλίο της Milk Bar Life (αποκτήστε το εδώ), στον καθένα αξίζει τουλάχιστον ένα cookie την ημέρα!

Σπιτικά cookies με καραμελάκια

H συνταγή μας

Υλικά για τα cookies

Μαλακό αλεύρι (κοσκινισμένο)	240 γρ.
Κακάο	40 γρ.
Βούτυρο (θερμ. δωμ.)	125 γρ.
Αυγό	1
Ζάχαρη λευκή	80 γρ.
Ζάχαρη καστανή	80 γρ.
Μέλι	1 κ.σ.
Μαγειρική σόδα	1/2 κ.γ.
Αλάτι	1/2 κ.γ.
Εκχύλισμα βανίλιας	5-6 σταγόνες
Καραμελάκια (με γέμιση φυστικοβούτυρο, παραγγείλτε τα εδώ)	150 γρ.

Εκτέλεση για τα cookies

Βάζουμε σε ένα μπολ το αλεύρι, το κακάο, τη σόδα και το αλάτι και ανακατεύουμε. Σε άλλο μπολ χτυπάμε το μαλακωμένο βούτυρο με τα δύο είδη ζάχαρης, στο μίξερ σε μέτρια δύναμη, για 5 λεπτά (αν δεν έχουμε μίξερ χτυπάμε δυνατά στο χέρι με κουτάλα). Σε ένα μπολάκι ανακατεύουμε το αυγό με τη βανίλια και το μέλι. Προσθέτουμε το μείγμα αυγού στο βούτυρο σιγά σιγά να ενσωματωθεί. Προσθέτουμε τα στερεά συστατικά και ανακατεύουμε με κουτάλα ή σπάτουλα.

Απλώνουμε λαδόκολλες σε δύο ταψιά. Με μια μεζούρα (η δικιά μας είναι μεζούρα για καφέ φίλτρου) ή με ένα κουτάλι παγωτού φτιάχνουμε μπαλάκια με τη ζύμη και τα τοποθετούμε στα ταψιά. Προσέχουμε να αφήσουμε αποστάσεις μεταξύ τους γιατί στο φούρνο θα απλώσουν. Στολίζουμε με τα καραμελάκια. Αν δε θέλουμε τα cookies μας να απλώσουν πολύ, βάζουμε τα ταψιά για 15 λεπτά στο ψυγείο -εμείς δε τα βάλαμε, τα ψήσαμε απευθείας.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175 °C στον αέρα για 12-15 λεπτά (εξαρτάται και από το φούρνο). Μόλις βγουν από το φούρνο θα είναι μαλακά, αλλά μην ανησυχείτε, όταν κρυώσουν θα έχουν την αγαπημένη μας υφή: τραγανιστά απ’έξω και μαλακά μέσα. Έτοιμα! Τα διατηρούμε σε κλειστά δοχεία, θα είναι το ίδιο νόστιμα για αρκετές μέρες… αν μείνει κανένα!

*Τη συνταγή για το Γλύκισμα της γαλήνης τη βρήκαμε εδώ.

Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο!

Βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:

• Instagram: @eatdessertfirstgreece 
• Facebook profile: Giorgos Eliza Vlachakis
• Facebook page: eatdessertfirstgreece
• Twitter: @eatdessert1stGr
• Pinterest: eatdessert1stGr
• WordPress: Eat Dessert First Greece
• LinkedIn: Eliza Neofytou
• Reddit: eatdessertfirstgr

Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.