• Instagram
• Instagram
• Facebook
• Facebook
• Facebook
• Pinterest
• Twitter
• LinkedIn

Μια Κυριακή του Μαΐου είχαμε σκοπό να πάμε στη Χαλκίδα μια μονοήμερη εκδρομούλα. Όταν ξυπνήσαμε είδαμε πως ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και βροχερός, αλλά δεν μας χάλασε καθόλου τα σχέδια, μιας και σκεφτήκαμε πως αυτή η μουντάδα θα είχε μια μελαγχολική ομορφιά… Οπότε πήραμε τα καφεδάκια μας στο χέρι, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε!

Το νέο ταξιδιωτικό μας άρθρο αποτελεί μια μονοήμερη εξόρμηση στην όμορφη Χαλκίδα. Κάνουμε βόλτες στον παραλιακό πεζόδρομο, ανεβαίνουμε στο Κάστρο Καράμπαμπα όπου βρίσκουμε τον τάφο του λογοτέχνη Γιάννη Σκαρίμπα, φωτογραφίζουμε τα αξιοθέατα της πόλης, το Δημαρχείο, το Κόκκινο Σπίτι, το Σπίτι με τα Αγάλματα, το Αρχαιολογικό και το Λαογραφικό Μουσείο και μαθαίνουμε τις ιστορίες τους. Εννοείται πως δοκιμάζουμε και τη γαστρονομία της Χαλκίδας, με παγωτό από ένα παλιό τοπικό ζαχαροπλαστείο και θαλασσινούς μεζέδες στο πολύ καλό ουζερί Tsafaki, όπως ταιριάζει σε μια παραθαλάσσια πόλη!

Χάνομαι χωρίς ελπίδα
μέρα νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου
και στα ρεύματα του Ευρίπου…

…τραγουδάει ο Μανώλης Λιδάκης. Εμείς, αντιθέτως, και ελπίδα έχουμε και πολύ όρεξη να χαθούμε στις ομορφιές της!

Η Χαλκίδα είναι ένας πολύ κοντινός προορισμός για όσους μένουν στην Αθήνα, μιας και απέχει περίπου 80 χμ., μια ώρα δρόμο με το αυτοκίνητο. Είναι χτισμένη στις δύο πλευρές του Πορθμού του Ευρίπου, με ένα μέρος της στη Στερεά Ελλάδα και ένα μέρος της στην Εύβοια. Είναι μάλιστα η βασική πύλη εισόδου και εξόδου στην Εύβοια και πρωτεύουσα του νομού.

Φτάνοντας στη Χαλκίδα κάναμε μια πρώτη αναγνωριστική διαδρομή με το αυτοκίνητο στους δρόμους της. Είδαμε μια πόλη σύγχρονη, με πολλά εμπορικά καταστήματα, πλακόστρωτους πεζόδρομους και όμορφες πλατείες. Την ημέρα που την επισκεφθήκαμε ήταν αργία και τα μαγαζιά ήταν κλειστά, αλλά είμαστε σίγουροι πως τις υπόλοιπες μέρες η κίνηση στους δρόμους και τους πεζόδρομους της πόλης θα είναι πολύ μεγάλη.

Το σήμα κατατεθέν βέβαια της Χαλκίδας είναι ο παραλιακός πεζόδρομος με τα πολλά μαγαζιά, οπότε αυτός ήταν ο πρώτος μας προορισμός. Ο πεζόδρομος είναι πραγματικά πολύ μεγάλος, με υπέροχη θέα στη θάλασσα και στον απέναντι λόφο της Κανήθου, διάσπαρτους φοίνικες και πάρα πολλές επιλογές από καφετέριες, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια για κρέας και ψάρι, ουζερί, αλλά και ξενοδοχεία για όσους θέλουν να περάσουν τη νύχτα στην πόλη. Παρά τη βροχή τα καταστήματα ήταν γεμάτα και υπήρχαν πολλές οικογένειες, παρέες και ζευγάρια που έκανα τη βόλτα τους χαζεύοντας τη θάλασσα. Φανταστείτε τι γίνεται τις μέρες που έχει ήλιο!

Στον παραλιακό πεζόδρομο βρίσκονται πολλά από τα τοπόσημα της πόλης. Ένα από αυτά είναι το Δημαρχείο, ένα πανέμορφο, πολύχρωμο νεοκλασικό-μπαρόκ κτίριο. Όπως διαβάσαμε, πρόκειται για το Μέγαρο Κότσικα, το οποίο ανήκε στον έμπορο Κότσικα από την Κάρυστο, κάτοικο Καΐρου Αιγύπτου και χτίστηκε το 1906. Το 1984 το αγόρασε ο Δήμος Χαλκιδέων από τους κληρονόμους του και από το 1994 στεγάζει το Δημαρχείο.

Μπροστά στο Δημαρχείο βρίσκεται η προτομή του Αριστοτέλη. Ο σπουδαίος αρχαίος φιλόσοφος γεννήθηκε από Χαλκιδαία μητέρα μια πέθανε στη Χαλκίδα το 322 π.Χ., όπως μάθαμε. Το γλυπτό έχει φιλοτεχνηθεί από τον Χαλκιδαίο γλύπτη και ζωγράφο Αντώνη Καραχάλιο.

Aπό το Δημαρχείο περπατήσαμε προς τα νότια, προς την παλιά γέφυρα του Ευρίπου, πάνω από τον Πορθμό του Ευρίπου με τα «τρελά νερά». Η ονομασία αυτή προκύπτει από ένα μοναδικό φαινόμενο που συμβαίνει μόνο σε εκείνο το σημείο στην Ελλάδα. Τα νερά αλλάζουν κατεύθυνση κάθε έξι ώρες! Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως η «παλίρροια του Ευρίπου». Αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να διαβάσετε την εξήγηση που έχει επικρατήσει εδώ.

Στον Πορθμό του Ευρίπου βρίσκεται η παλιά γέφυρα του Ευρίπου, η οποία στο παρελθόν ήταν η μόνη είσοδος στην πόλη. Μας εντυπωσίασε όταν μάθαμε πως έχει 2.500 χρόνια ιστορίας! Η πρώτη καταγραφή για την ύπαρξη της γέφυρα έγινε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. Πέρασε από την εποχή του Μ. Αλέξανδρου, τη Ρωμαϊκή περίοδο, τη Βυζαντινή εποχή και με την έλευση των Ενετών στη Χαλκίδα απέκτησε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία. Έπειτα η γέφυρα επιβίωσε από την Τουρκοκρατία και επί Όθωνα έγινε η πρώτη νέα γέφυρα μετά την Εθνεγερσία, μια κινητή γέφυρα, ένα έργο τεράστιας τεχνικής και εθνικής σημασίας. Στη συνέχεια, στα τέλη του 19ου αι. η γέφυρα εγκαινιάζεται με τη νέα της μορφή, μια ιταλική χειροκίνητα περιστρεφόμενη γέφυρα. Τέλος, τη δεκαετία του ’60 χτίζεται μια ελληνική πλέον γέφυρα, μετά από διεθνή διαγωνισμό του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, μια συρταρωτή γέφυρα πρώτη διεθνώς στο είδος της. Αυτή τη γέφυρα διασχίζουμε σήμερα!

Περνώντας λοιπόν την παλιά γέφυρα βρισκόμαστε στο μέρος της Χαλκίδας που ανήκε στη Στερεά Ελλάδα. Εκεί στο τοπίο κυριαρχεί ο καταπράσινος λόφος της Κανήθου με το ενετικό κάστρο του Καράμπαμπα. Περπατώντας για λίγο παραλιακά συναντήσαμε μια παραλία με ξαπλώστρες και ψάθινες ομπρέλες. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση που υπάρχει ένα τόσο «εξωτικό» μέρος μέσα στην πόλη…

Ανηφορίζοντας, περάσαμε από μια όμορφη εκκλησία, τον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ο εντυπωσιακός ναός άρχισε να χτίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν η κατοίκηση στον λόφο της Κανήθου είχε αρχίσει να πυκνώνει, και εγκαινιάστηκε το 1969. Από το 1963 πρώτος ιερέας του ναού ήταν ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Τσούβαλης, ο οποίος κοιμήθηκε το 2008 και τον τάφο του οποίου βλέπουμε στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας.

Η συνέχεια είχε ανάβαση στο κάστρο Καράμπαμπα στον λόφο της Κανήθου για να δούμε από κοντά τα τείχη του, αλλά και τη φανταστική θέα προς την πόλη και τη θάλασσα. Το όνομά του προέρχεται από έναν Οθωμανό στρατηγό που θάφτηκε εκεί. Το κάστρο σχεδιάστηκε από Ενετό για λογαριασμό των Οθωμανών λίγο πριν την έναρξη της πολιορκίας της πόλης από τους Ενετούς το 1688. Για τον λόγο αυτό η αρχιτεκτονική του είναι περισσότερο ευρωπαϊκή πάρα οθωμανική. Μέσα στην περίμετρο των τειχών του χτίστηκε το 1895 η εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Όπως διαβάσαμε, οι Έλληνες δεν κατάφεραν να καταλάβουν τη Χαλκίδα κατά την Επανάσταση, λόγω των δύο κάστρων της, του κάστρου Καράμπαμπα και του κάστρου της Χαλκίδας που δυστυχώς κατεδαφίστηκε.

Στον δυτικό προμαχώνα του κάστρου υπάρχει σήμερα μια έκθεση με συλλογή γλυπτών από την περιοχή από την Παλαιοχριστιανική, τη Μεσοβυζαντινή, τη Φράγκικη και την Οθωμανική περίοδο, όπως και κάποιες εβραϊκές επιγραφές.

Μπροστά από την είσοδο του κάστρου βρίσκεται ο τάφος ενός σπουδαίου λογοτέχνη, του Γιάννη Σκαρίμπα. Ο Σκαρίμπας ήταν ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας που όπως μάθαμε ανήκει στη γενιά του ’30, χρονολογικά μόνο βέβαια. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές του παράδοξου στη νεοελληνική λογοτεχνία και το θέατρο και από πολλούς θεωρείται ο πρώτος Έλληνας θεατρικός συγγραφέας του παραλόγου. Έζησε στη Χαλκίδα, την αγάπησε όσο τίποτα άλλο και ταυτίστηκε με την πόλη αυτή. Και η πόλη τον τίμησε με τον τάφο του στο καταπράσινο σημείο αυτό με την πανέμορφη θέα.

Γιατί να φύγω. Εκεί που θα πάω θα σκέφτομαι τη Χαλκίδα, το λιμάνι, τα βαπόρια, τα τρένα και πάλι εδώ θα είμαι.

Γιάννης Σκαρίμπας (πηγή)

Νάν’ σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος κι εγώ καταμονάχος και να λέω: τι πόλη! να μην ξέρω αν είμαι –μέσα στην ασβόλη– ένας λυπημένος Πιερότος! Φύσαε –είπα– ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα, ω Χαλκίδα – πόλη (έλεγα) και φέτος ήμουν – στ’ όνειρό μου είδα – Περικλέτος, πάλι Περικλέτος ήμουν – είδα…

Γιάννης Σκαρίμπας (πηγή)

Η κατάβαση από το κάστρο ήταν πολύ όμορφη, από ένα πλακόστρωτο δρομάκι με σκαλοπάτια, μέσα στο πράσινο, με υπέροχη θέα… Ένα ιδανικό σημείο για αναμνηστικές φωτογραφίες!

Κατεβήκαμε από το κάστρο, περάσαμε πάλι την παλιά γέφυρα του Ευρίπου και επιστρέψαμε στο ευβοϊκό κομμάτι της Χαλκίδας. Αυτό που χρειαζόμασταν τώρα ήταν ένα δροσερό παγωτάκι! Επιλέξαμε ένα από τα χαρακτηριστικά, παλιά ζαχαροπλαστεία της πόλης, το Gelato Tartufo, σε έναν δρόμο πιο πάνω από τον παραλιακό πεζόδρομο, με πολλά χρόνια εμπειρίας στο παγωτό. Παγωτάκι και βόλτα με θέα τη θάλασσα, το καλύτερο!

Περπατώντας στον πεζόδρομο συναντήσαμε ένα μεγάλο, εντυπωσιακό μνημείο της Εθνικής Αντίστασης με πολλές ανθρώπινες μορφές και μαρμάρινες πλάκες ανάμεσά τους. Όπως είδαμε στην επιγραφή πάνω στη μαρμάρινη βάση δημιουργήθηκε το 1989 από τον γλύπτη Γεώργιο Μέγκουλα. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» μας θυμίζει η επιγραφή…

Ένα από τα σημεία του παραλιακού πεζόδρομους που θέλαμε πολύ να δούμε είναι το μέρος όπου βρίσκονται τα διάσημα σπίτια της Χαλκίδας, το Κόκκινο Σπίτι και το Σπίτι με τα Αγάλματα. Περπατώντας προς τα εκεί περάσαμε και από ένα άλλο όμορφο κτίριο, το διατηρητέο κτίριο που σήμερα στεγάζει το 3ο Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας και αποκαταστάθηκε πριν από κάποια χρόνια. Για το κύριο μάθαμε πως κατασκευάστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

Προχωρώντας λίγο ακόμα φτάσαμε στα περίφημα σπίτια στην άκρη της παραλίας, στο Κρηπίδωμα… Πρώτο στη σειρά το Σπίτι με τα Αγάλματα και στο βάθος το Κόκκινο Σπίτι, δύο πανέμορφα νεοκλασικά κτίρια του 19ου αιώνα, με τον ξεχωριστό, ιστορικό του χαρακτήρα το καθένα.

Το Κόκκινο Σπίτι διαβάσαμε πως χτίστηκε το 1884 από τον Κωνσταντίνο Φλέγγα και αγοράστηκε το 1890 από τον μεγαλέμπορο Ιωάννη Μάλλιο. Το 1916 διέμενε σε αυτό ο βασιλιάς Πέτρος της Σερβίας με την ακολουθία του, λόγω της κατάληψης του κράτους του από τους Γερμανούς. Στην κατοχή στεγάστηκε εκεί η γερμανική διοίκηση. Το 1989 κληροδοτήθηκε στον Δήμο Χαλκιδέων και σήμερα στεγάζει την Εστία Γνώσης Χαλκίδας.

Το Σπίτι με τα Αγάλματα, όπως μάθαμε, χτίστηκε το 1891 για τον Δημήτριο Μάλλιο, αδερφό του Ιωάννη Μάλλιου. Αγοράστηκε το 1980 από τον Δήμο Χαλκιδέων και στεγάζει το Λύκειο Ελληνίδων και την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών. Αλλά βρήκαμε και κάτι άλλο… Στο υπόγειο του σπιτιού, κάτω από το ξύλινο πάτωμα βρέθηκαν το 1994 11 ανθρώπινοι σκελετοί! Μετά από την έρευνα που διενεργήθηκε, κατέληξαν πως οι σκελετοί μεταφέρθηκαν εκεί από αλλού, ήταν δηλαδή ένα είδος οστεοφυλακίου. Η προέλευσή τους παραμένει όμως ακόμα ένα μυστήριο…

Στον παραλιακό πεζόδρομο τα είχαμε δει σχεδόν όλα, αλλά είχαμε δύο ακόμα προορισμούς που θέλαμε να επισκεφθούμε, τα μουσεία της πόλης. Μπορεί να ήταν κλειστά τη μέρα που πήγαμε, αλλά όλο και κάτι θα βλέπαμε έστω και από έξω! Αναζητήσαμε και πληροφορίες για αυτά στο διαδίκτυο -φαίνονται και τα δύο πολύ ενδιαφέροντα!

Πρώτο στη διαδρομή μας ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας στην κεντρική λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου. Στο δρόμο περάσαμε από το Θέμιδος Μέλαθρον, το Δικαστικό Μέγαρο της Χαλκίδας, ένα όμορφο, διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο που βρίσκεται στο σημείο αυτό από πολύ παλιά, μιας και εγκαινιάστηκε το 1909 με δωρεά του Α. Συγγρού. Στην απέναντι μεριά του δρόμου βρίσκεται το Θέατρο Χαλκίδας, στον νέο χώρο που εγκαινιάστηκε το 2021.

Λίγο πιο πάνω φτάνουμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χαλκίδας. Στο παρκάκι δίπλα του στέκει μια προτομή του Ελευθέριου Βενιζέλου. Όπως μάθαμε, το μουσείο στεγάζεται σε βιομηχανικό κτίριο των αρχών του 20ου αιώνα. Στεγάζει ευρήματα από όλη την Εύβοια, από την Παλαιολιθική έως την Ύστερη Ρωμαϊκή Εποχή.

Από το 2021 η πόλη διαθέτει και ένα Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο βρήκαμε πως στεγάζεται στο βιομηχανικό κτήριο του ποτοποιείου «Αρέθουσα», ένα μνημείο των αρχών του 20ου αιώνα, κοντά στο λιμάνι της Χαλκίδας. Εκεί εκτίθενται αντικείμενα από την Εύβοια και τη Σκύρο από την Παλαιολιθική Περίοδο έως τις αρχές του 20ου αιώνα.

Αλλά και το Λαογραφικό Μουσείο της Χαλκίδας αξίζει μια επίσκεψη. Βρίσκεται σε ένα κάθετο δρόμο στη λεωφόρο, μέσα σε τμήματα της μεσαιωνικής οχύρωσης της πόλης. Αποτελείται από τρεις αίθουσες, μια ενδυματολογική, μια αναπαράσταση μιας χαλκιδικής μεσοαστικής κατοικίας και μια απεικόνιση του εξωτερικού και εσωτερικού ενός αγροτικού σπιτιού. Ήμασταν πολύ τυχεροί, μιας και το μουσείο έχει τζαμαρίες μέσα από τις οποίες μπορείς να ρίξεις μια ματιά στα εκθέματα!

Σίγουρα θα έρθουμε ξανά στη Χαλκίδα για να δούμε τις εκθέσεις των μουσείων από κοντά! Η βόλτα μας στα αξιοθέατα της πόλης ήταν πολύ μεγάλη, και είχαμε αρχίσει να πεινάμε… Μια παραθαλάσσια πόλη θέλει φυσικά το θαλασσινό της και η Χαλκίδα έχει πάρα πολλές υπέροχες επιλογές, τόσο σε εστιατόρια με θαλασσινά και ψάρια, όσο και σε κρεατικά. Εμείς επιλέξαμε να δοκιμάσουμε την κουζίνα ενός ουζερί στην μεριά της πόλης που ανήκει στη Στερεά Ελλάδα, δίπλα στη θάλασσα, το Tsafaki. Πηγαίνοντας προς τα εκεί συναντήσαμε και την Εβραϊκή Συναγωγή της πόλης, μια από τις παλαιότερες στην Ελλάδα.

Ξαναβρήκαμε στη θάλασσα, λοιπόν, με προορισμό το Τsafaki στην οδό Αρχιεπισκόπου Μακαρίου 5, κοντά στην παλιά γέφυρα της Χαλκίδας. Το Tsafaki είναι ένα σχετικά νέο, καλοκαιρινό ουζερί-μεζεδοπωλείο της πόλης. Λειτουργεί από το 2019 και έχει αγαπηθεί πολύ από κατοίκους και επισκέπτες, ειδικά από την Αθήνα. Οι ιδιοκτήτες του είναι ο Γιώργος Ζαχαριάς και ο Νίκος Καρακάσης. Στην ίδια ιδιοκτησία ανήκουν και τα πολύ καλά εστιατόρια θαλασσινών Tsaf στο κέντρο της Χαλκίδας και στη Μύκονο.

Στο Tsafaki έχεις δύο εξίσου καλές επιλογές: να καθίσεις στο εξωτερικό χώρο, κάτω από τις χαρακτηριστικές μπλε ομπρέλες με θέα τη θάλασσα ή στον κομψό εσωτερικό χώρο, με τα φωτεινά χρώματα και τη γήινη διακόσμηση. Ο καιρός ήταν βροχερός, οπότε αποφασίσαμε να καθίσουμε μέσα, σε ένα από τα όμορφα ξύλινα τραπεζάκια δίπλα στη μεγάλη τζαμαρία.

Είχαμε έρθει για να απολαύσουμε τα θαλασσινά τους, αλλά ο κατάλογός τους είχε πολλές ακόμα επιλογές… σαλάτες, αλοιφές, αλίπαστα, τηγανητούς μεζέδες, όστρακα, ψάρια και θαλασσινά στη σχάρα, σαγανάκι, ζυμαρικά… Όλα τα θαλασσινά και τα ψαρικά προέρχονται από την περιοχή και είναι ολόφρεσκα. Δεν ξέραμε τι να διαλέξουμε! Τελικά πήραμε μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά τους πιάτα, και ήταν όλα καταπληκτικά, μαγειρεμένα με σωστή τεχνική, κάτι που εξασφάλιζε την πλούσια γεύση τους. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να σας δώσουμε μια γεύση μέσα από τις φωτογραφίες μας!

Με ένα ωραίο γεύμα τελείωσε αυτό το γλυκό μας ταξίδι… Η Χαλκίδα είναι σίγουρα μια πόλη που έχει πάρα πολλά ακόμα να δει και να κάνει κανείς και σύντομα θα την επισκεφθούμε ξανά για να ζήσουμε ακόμα περισσότερα!

Μας επρόσμενε Χα!…- τα φώτα, τα φώτα, τα φώτα – και κοιμόταν στης νύχτας τα βύθια η Χαλκίδα σβηστά

Η δεσποινίς Λ.Π., Γιάννης Σκαρίμπας (πηγή)

Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο!

Βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:

Instagram 1: @eatdessertfirstgreece 
Instagram 2: @elizaneofytou
Facebook 1: Γιώργος Βλαχάκης Ελίζα Νεοφύτου
Facebook 2: Giorgos Eliza Vlachakis
Facebook page: eatdessertfirstgreece
Pinterest: eatdessert1stGr
Twitter: @eatdessert1stGr
LinkedIn: Eliza Neofytou
WordPress 1: Eat Dessert First Greece
WordPress 2: Ελλάδα μου γλυκιά

Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.