Φέτος την Πρωτομαγιά αποφασίσαμε να την περάσουμε στην πόλη μας, την Αθήνα. Γιατί να μη γίνουμε για μια μέρα κι εμείς τουρίστες στην πόλη μας; Θέλαμε να περπατήσουμε κάπου όπου θα είχε όμορφη φύση και θέα, και σκεφτήκαμε πως μια ιδανική διαδρομή αποτελεί η ιστορική βόλτα στους αρχαίους λόφους της, στο λόφο Μουσών ή αλλιώς Φιλοπάππου, στην Πνύκα και στον λόφο των Νυμφών με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Στο νέο μας άρθρο σας ταξιδεύουμε στην πόλη μας, την Αθήνα, σε τόπους παγκόσμιας πολιτιστικής αξίας γύρω από την Ακρόπολη. Περπατάμε στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και περνάμε από το Μουσείο της Ακρόπολης και το Ηρώδειο. Σταματάμε στον Άγιο Δημήτριο Λουμπαρδιάρη, ανεβαίνουμε στη φυλακή του Σωκράτη και το μνημείο Φιλοπάππου στον λόφο Μουσών και συνεχίζουμε την πορεία μας προς τον ιστορικό λόφο της Πνύκας. Επισκεπτόμαστε το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών στον λόφο των Νυμφών, όπου βλέπουμε και μια περιοδική έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, και απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα στον χώρο του αρχαίου δήμου Μελίτης με την απίστευτη θέα. Το βράδυ καταλήγουμε για δροσερά κοκτέιλ στου Ψυρρή. Μια τέλεια αθηναϊκή Πρωτομαγιά!
Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας από την αρχή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι ένας πανέμορφος, πλατύς πεζόδρομος, κάτω από τον λόφο της Ακρόπολης, ο οποίος κατακλύζεται κυριολεκτικά από κόσμο, ντόπιους και τουρίστες. Κάτι που μάθαμε είναι πως η οδός υπήρχε από την αρχαιότητα μέχρι τον 5ο αιώνα μ.Χ. Με την πάροδο του χρόνου καλύφθηκε με χώμα, ώσπου το 1857 διανοίχθηκε με πρωτοβουλία και έξοδα της Βασίλισσας Αμαλίας. Το 1955 επανασχεδιάστηκε και αναμορφώθηκε από τον σπουδαίο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Σήμερα αποτελεί μέρος του Μεγάλου Αρχαιολογικού Περίπατου της Αθήνας, ενός έργου εν εξελίξει του Δήμου Αθηναίων που περιλαμβάνει παρεμβάσεις στο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Στην αρχή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου βρίσκεται το Μουσείο της Ακρόπολης, ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία του κόσμου. Είναι ένα βραβευμένο κτίριο ευρωπαϊκών προδιαγραφών των Bernard Tschumi και Μιχάλη Φωτιάδη, το οποίο άνοιξε το 2009 και στεγάζει σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Αποκορύφωμα της περιήγησης στο μουσείο αποτελεί η αίθουσα του Παρθενώνα στον τρίτο όροφο, μια γυάλινη αίθουσα γύρω από έναν ορθογώνιο χτιστό πυρήνα με τον προσανατολισμό και τις διαστάσεις του Παρθενώνα. Εκεί θα δούμε τις μετώπες και τη ζωφόρο του Παρθενώνα με θέμα την πομπή που γινόταν προς την Ακρόπολη κατά τα Μεγάλα Παναθήναια, στην οποία μπορούμε να περιηγηθούμε και ψηφιακά εδώ. Στο Μουσείο Ακρόπολης σώζονται σήμερα 50 μέτρα από τη ζωφόρο, ενώ 80 μέτρα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, όπως και ένας λίθος στο Μουσείο του Λούβρου και θραύσματα σε άλλα ευρωπαϊκά μουσεία.
Αφού θαυμάσαμε για άλλη μια φορά το υπέροχο μουσείο, συνεχίσαμε να περπατάμε στον πεζόδρομο. Λίγο πιο κάτω περάσαμε από ένα κτίριο με μια περίτεχνη είσοδο που μας αρέσει πολύ, την κατοικία Δραγώνα, ένα δείγμα του Αθηναϊκού Μοντερνισμού σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Περικλή Σακελλάριο.
Λίγο πιο πέρα βρίσκεται μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Σοφία, στην οποία την ημέρα εκείνη γινόταν μια βάφτιση -πόσο όμορφο μέρος για ένα μυστήριο. Ο ναός ανήκει στο Μερόπειο Ίδρυμα Φροντίδας Ηλικιωμένων και λειτουργεί εδώ και πάνω από εκατό χρόνια. Όπως διαβάσαμε θεμελιώθηκε το 1919 πάνω σε ερείπια αρχαιοελληνικού ναού της Παλλάδος Αθηνάς. Στο σημείο αυτό είχε επίσης την οικία του ο περίφημος Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος, διευθυντής της Πλατωνικής Σχολής των Αθηνών.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο Ηρώδειο ή αλλιώς Ωδείο Ηρώδου Αττικού, χτισμένο τον 2ο αιώνα μ.Χ. Όπως μάθαμε, από την αποκατάστασή του κατά τη δεκαετία του 1950 έχει φιλοξενήσει μουσικές παραστάσεις από σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως η Μαρία Κάλλας, ο Frank Sinatra, η Νάνα Μούσχουρη, ο Luciano Pavarotti, o Vangelis, o Yianni, ο Μάριος Φραγκούλης, ο Elton John και άλλοι πολλοί. Σήμερα αποτελεί ένα πανέμορφο μνημείο της περιοχής, γύρω από το οποίο μπορούμε να περιηγηθούμε, να ρίξουμε ματιές μέσα, να καθίσουμε στα παγκάκια μπροστά του, να φωτογραφηθούμε. Και φυσικά μπορούμε να παρακολουθήσουμε κάποια από τις πολλές παραστάσεις που διοργανώνονται στο εσωτερικό του, το οποίο είναι πραγματικά μια φανταστική εμπειρία!
Απέναντι από το Ηρώδειο, στο πάρκο Ροβέρτου Γκάλι βρίσκεται το νέο άγαλμα της Μαρίας Κάλλας της σημαντικής Ελληνίδας γλύπτριας Αφροδίτης Λίτη. Πρόκειται για ένα χάλκινο γλυπτό το οποίο φιλοτέχνησε αφιλοκερδώς η καλλιτέχνις με πρωτοβουλία του Ελληνικού Συλλόγου «Μαρία Κάλλας» για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της μεγαλύτερης ντίβας της χώρας μας που θα γιορτάσουμε το 2023.
Και κάπου λίγο πιο κάτω η Διονυσίου Αρεοπαγίτου φτάνει στο τέλος της. Ο περιπατητής έχει δύο επιλογές, να κατηφορίσει την Αποστόλου Παύλου προς το Θησείο ή να μπει μέσα στον αρχαιολογικό χώρο των τριών αρχαίων λόφων της Αθήνας, οι οποίοι ήταν ο λόγος της πρωτομαγιάτικης βόλτας μας.
Η διαδρομή για τους λόφους ξεκινάει με έναν μεγάλο λιθόστρωτο δρόμο ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση με ψηλά δέντρα. Από εκεί και πέρα φεύγουμε από την πολύβουη πόλη και μπαίνουμε μέσα σε ένα ήρεμο, φυσικό τοπίο. Ο δρόμος είναι σχεδιασμένος και αυτός από τον Δημήτρη Πικιώνη, τον πρωτοπόρο αρχιτέκτονα που λάτρευε το φυσικό τοπίο και τη λαϊκή αρχιτεκτονική και άφησε το στίγμα του στην Αθήνα. Στα ίχνη του θα συνεχίσουμε να κινούμαστε κι εμείς τώρα…
Λίγο περισσότερη ανθρωπιά, βαθύτερη νόηση και ψυχική ευαισθησία και αλλάζουν όλα, από την αρχική στάση ως τις λεπτομέρειες.
Δημήτρης Πικιώνης (πηγή)
Ο δρόμος του Πικιώνη οδηγεί σε λίγα μόλις μέτρα στον εκκλησάκι του Άγιου Δημήτριου Λουμπαρδιάρη. Το όνομά του οφείλεται σε ένα θαυματουργό γεγονός: όπως μάθαμε, το 1658, την παραμονή της γιορτής του Αγίου, ο Τούρκος φρούραρχος της Ακρόπολης Γιουσούφ ήθελε να κανονιοβολήσει από τα Προπύλαια της Ακρόπολης την εκκλησία και τους συγκεντρωμένους πιστούς με μια λουμπάρδα, δηλαδή ένα μεγάλο πυροβόλο. Την επόμενη μέρα ξέσπασε καταιγίδα και ένας κεραυνός ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη στην Ακρόπολη, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο ίδιος και η οικογένειά του.
Το εκκλησάκι, όπως διαβάσαμε, είναι έργο του 9ου αιώνα μ.Χ. ή της εποχής της Τουρκοκρατίας. Το 1955 αναστηλώθηκε από τον Δημήτρη Πικιώνη και διακοσμήθηκε εξωτερικά με το χαρακτηριστικό του στιλ, με κεραμικά και κομμάτια μαρμάρου. Κατά τα έργα συντήρησης αποκαλύφθηκαν αρκετές φθαρμένες τοιχογραφίες του 1700. Σήμερα το εκκλησάκι λειτουργεί κανονικά και αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα τοπόσημα της διαδρομής προς τους αρχαίους λόφους.
Απέναντι από το εκκλησάκι υπάρχει ένα ανηφορικό δρομάκι που οδηγεί στην επονομαζόμενη φυλακή του Σωκράτη. Πρόκειται για μια μικρή σπηλιά που χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα. Βέβαια, έχει αμφισβητηθεί έντονα πως σε αυτό το μέρος φυλακίστηκε όντως ο αρχαίος φιλόσοφος, αλλά το όνομα έχει επικρατήσει. Διαβάσαμε επίσης πως κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η σπηλιά καλύφθηκε με μπετόν και μέσα έκρυψαν αρχαιότητες της Ακρόπολης και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Από εκεί πήραμε ένα μονοπάτι που ανεβαίνει πάνω στον λόφο των Μουσών και φτάνει στο μνημείο του Φιλοπάππου. Το μονοπάτι αλλού έχει σκαλιά και αλλού ανηφορίζει. Είναι μια πολύ όμορφη διαδρομή, μέσα στη φύση, που μοιάζει σαν να μην είναι μέσα στην Αθήνα. Και η κατάληξή της σε αποζημιώνει πλήρως για τον μικρό κόπο που κατέβαλλες για να ανέβεις -η θέα στην πόλη και την Ακρόπολη είναι πραγματικά μοναδική!
Στην κορυφή του λόφου στέκει το μνημείο του Φιλοπάππου. To μνημείο, όπως μάθαμε, κατασκευάστηκε το 114-116 μ.Χ. από άγνωστο καλλιτέχνη, προς τιμήν του μεγάλου ευεργέτη της πόλης Ιουλίου Αντίοχου Φιλοπάππου και τελευταίου βασιλιά της Κομμαγηνής. Το μνημείο περιελάμβανε έναν ταφικό θάλαμο και είναι φτιαγμένο από λευκό πεντελικό μάρμαρο. Η πρόσοψη του μνημείου είναι ορατή από την Ακρόπολη και είναι πλούσια διακοσμημένη, όπως βλέπουμε και σήμερα. Όσο για την ιστορία του, σωζόταν ακέραιο μέχρι τον 15ο αιώνα, στα τέλη του 19ου αιώνα συντηρήθηκε και το 1905 αναστηλώθηκε εν μέρει. Το 1940 στον χώρο του πραγματοποιήθηκε συμπληρωματική διερευνητική ανασκαφή, όπου διαπιστώθηκε πως το μνημείο ήταν ένα μαυσωλείο. Πρέπει, πάντως, να ήταν πολύ σημαντικό για τους Αθηναίους να τιμήσουν τον άνθρωπο αυτόν, μιας και το μνημείο του βρίσκεται σε ένα εξαιρετικό σημείο, ορατό από όλη την πόλη!
Για να κατέβουμε από τον λόφο ακολουθήσαμε μια διαφορετική πορεία, μια διαδρομή που είχε δημιουργήσει και διακοσμήσει με τα χαρακτηριστικά του μοτίβα από λίθους, πλίνθους και κεραμικά ο Πικιώνης. Σε κάποιο σημείο της φτάσαμε σε ένα πλάτωμα με παγκάκια που βλέπουν προς την Ακρόπολη και καθίσαμε για λίγο για να απολαύσουμε τη θέα και την ηρεμία του τοπίου…
Κατεβήκαμε, λοιπόν, και πάλι στον κεντρικό δρόμο και προχωρήσαμε προς την Πνύκα, έναν λόφο που βρίσκεται ανάμεσα στο λόφο Φιλοπάππου και τον λόφο των Νυμφών. Η Πνύκα είναι το μέρος όπου συγκαλούνταν η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή η συνέλευση των Αθηναίων από τον 6ο αιώνα έως τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Από εκεί αγόρευαν σπουδαίοι πολιτικοί, όπως ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Περικλής και πολλοί άλλοι. Σήμερα έχει διατηρηθεί ένα βήμα με σκαλιά λαξευμένο στο βράχο. Όπως μάθαμε, εκτός από την ιστορική της αξία στην αρχαιότητα, η Πνύκα είναι ένα σημαντικό σημείο για τη μετάβαση από τον Πολυθεϊσμό στον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, ο Απόστολος Παύλος μίλησε στους Αθηναίους στην Πνύκα το 51 μ.Χ. Τότε έγιναν Χριστιανοί ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης, μετέπειτα επίσκοπος της πόλης και η πρώτη Αθηναία Χριστιανή που αργότερα μαρτύρησε για την πίστη της, η Δάμαρι.
Σήμερα η Πνύκα αποτελεί ένα αγαπημένο μέρος τουριστών και Αθηναίων. Ζευγάρια και παρέες κάθονται στον λόφο και απολαμβάνουν την υπέροχη θέα στην πόλη της Αθήνας που απλώνεται τριγύρω. Ένα ρομαντικό σημείο, ειδικά το απογευματάκι που αρχίζει να βραδιάζει και πλησιάζει το ηλιοβασίλεμα… Αλλά και ένα παγκόσμιο σημείο αναφοράς, στο οποίο διοργανώνονται κατά καιρούς εκδηλώσεις διεθνούς κύρους, όπως η τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας.
Επόμενος στη σειρά και τελευταίος προορισμός μας ο λόφος των Νυμφών με το Αστεροσκοπείο. Ο λόφος διαβάσαμε πως οφείλει το όνομά του στο ομώνυμο ιερό που ιδρύθηκε στην κορυφή του τον 6ο αιώνα π.Χ. Περπατώντας, συναντήσαμε πρώτα τον θόλο του Αστεροσκοπείου, μέσα στον οποίο υπάρχει το θρυλικό τηλεσκόπιο Δωρίδη. Το τηλεσκόπιο αυτό υπήρξε, όπως μάθαμε, το μεγαλύτερο στην Ελλάδα έως το 1959. Κατασκευάστηκε από τον οίκο Gautier το 1902 με χρηματοδότηση του Γάλλου υπήκοου Δημητρίου Δωρίδη.
Την ημέρα εκείνη στους χώρους του Αστεροσκοπείου φιλοξενούνταν μια περιοδική έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με τίτλο “Weather Engines”. Όπως περιγράφεται στην ιστοσελίδα της έκθεσης, «εξερευνά την ποιητική, τις πολιτικές και τις τεχνολογίες του περιβάλλοντος, από τη γη ως τον ουρανό και από το χώμα ως την ατμόσφαιρα». Στον θόλο είδαμε οθόνες με αναπαραστάσεις της επιφάνειας του Άρη.
Το κύριο μέρος της έκθεσης βρισκόταν στο κτίριο Σίνα του Αστεροσκοπείου Αθηνών, έργο του Θεόφιλου Χάνσεν, σε πολύ κοντινή απόσταση. Ήταν μια τέλεια ευκαιρία μαζί με την πολύ πρωτότυπη έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση να δούμε το εσωτερικό του Αστεροσκοπείου από κοντά. Ορισμένα από τα έργα της έκθεσης ήταν τοποθετημένα στον εξωτερικό χώρο του Αστεροσκοπείου, οπότε αρχικά κάναμε μια βόλτα στους καταπράσινους κήπους του.
Το νεοκλασικό κτίριο του Αστεροσκοπείου είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό από κοντά. Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών ιδρύθηκε το 1842 με δωρεά του βορειοηπειρώτη τραπεζίτη Γεώργιου Σίνα και είναι το παλαιότερο ερευνητικό ίδρυμα στη χώρα μας. Σήμερα αποτελείται από τρία ινστιτούτα, ένα που εστιάζει στην Αστρονομία, την Αστροφυσική, τις Διαστημικές Εφαρμογές και την Τηλεπισκόπηση, ένα δεύτερο στις Έρευνες του Περιβάλλοντος και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και ένα τρίτο στη Γεωδυναμική. Στεγάζει επίσης μια πλούσια, ιστορική βιβλιοθήκη με σπάνια επιστημονικά συγγράμματα και σημαντικές εκδόσεις. Ακόμα, μέσα στο Αστεροσκοπείο εκτίθενται και πάρα πολλά επιστημονικά όργανα του 19ου και 20ου αιώνα. Το Αστεροσκοπείο συνεργάζεται με ακαδημαϊκά ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού και παρέχει εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές και ερευνητές.
Φυσικά δεν χάσαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στους χώρους του Αστεροσκοπείου. Είδαμε ιστορικά τηλεσκόπια, σπάνια βιβλία, παλιά επιστημονικά όργανα, μαζί με τα σύγχρονα έργα των συμμετεχόντων στην περιοδική έκθεση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση που βρίσκονταν τοποθετημένα σε σημεία των χώρων. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση και ένα αντίγραφο του περίφημου Μηχανισμού των Αντικυθήρων, ο οποίος θεωρείται ένα από τα πρώτα υπολογιστικά συστήματα!
Όσο βρισκόμασταν μέσα στο Αστεροσκοπείο είχε αρχίσει να βραδιάζει. Αυτό που θα ολοκλήρωνε τέλεια τη μεγάλη μας βόλτα θα ήταν ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα. Και το βρήκαμε περπατώντας λίγο πιο πέρα από το Αστεροσκοπείο, στο μέρος όπου βρισκόταν ένας αρχαίος δήμος της Αθήνας, ο Δήμος Μελίτης, ένας από τους πολυπληθέστερους δήμους της πόλης. Εκεί, όπως διαβάσαμε σε ενημερωτική πινακίδα, είχαν τις κατοικίες τους εξέχουσες προσωπικότητες, όπως ο Θεμιστοκλής, ο Μιλτιάδης, ο Κίμων, ο Αλκιβιάδης και άλλοι. Ένα μοναδικό σημείο από όπου μπορείς να δεις πανοραμικά ολόκληρη την πόλη, με το βλέμμα να φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Πραγματικά υπέροχο!
Η περιπλάνησή μας γύρω από την Ακρόπολη, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στους αρχαίους λόφους της Αθήνας είχε φτάσει στο τέλος της. Περπατήσαμε σε ιστορικά μονοπάτια παγκόσμιας πολιτιστικής αξίας και νιώσαμε συγκινημένοι, αναζωογονημένοι και γεμάτοι όμορφες εικόνες. Για να αναλογιστούμε και να συζητήσουμε τη φανταστική μέρα που περάσαμε στην Αθήνα μας, αποφασίσαμε να καθίσουμε σε ένα από τα πολλά όμορφα μαγαζιά της κοντινής περιοχής του Ψυρρή. Από εκεί θα σας αποχαιρετήσουμε, στην υγεία σας φίλες και φίλοι!
Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο!
Βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:
Instagram 1: @eatdessertfirstgreece
Instagram 2: @elizaneofytou
Facebook 1: Γιώργος Βλαχάκης Ελίζα Νεοφύτου
Facebook 2: Giorgos Eliza Vlachakis
Facebook page: eatdessertfirstgreece
Pinterest: eatdessert1stGr
Twitter: @eatdessert1stGr
LinkedIn: Eliza Neofytou
WordPress 1: Eat Dessert First Greece
WordPress 2: Ελλάδα μου γλυκιά
Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.
Eat Dessert First Greece 
One Comment Add yours