- Ρούπερτ: Θέλω μια τούρτα γενεθλίων!
- Εμείς: Μα, Ρούπερτ, δεν έχεις γενέθλια ακόμα…
- Ρούπερτ: Αρκούδα είμαι, μπορώ να τρώω τούρτα κάθε μέρα!
- Εμείς: Ρούπερτ, θα κάνεις κακό στην υγεία σου…
- Ρούπερτ: Ο Winnie the Pooh όλο μέλι τρώει και μια χαρά τον βλέπω, γραμμάριο δεν παίρνει!
- Εμείς: Ο Winnie είναι καρτούν, αν δεν το πρόσεξες…
- Ρούπερτ: Λεπτομέρειες… Έκανα και αναρρίχηση στο δάσος, μου αξίζει ένα γλυκάκι!
Τυχερός ήταν, γιατί ένας από εμάς είχε όντως γενέθλια… Μη του το πείτε όμως…! Του κάναμε τη χάρη, λοιπόν, και φτιάξαμε μια nerdy τούρτα γενεθλίων -δεν τρώει ό,τι κι ό,τι η αφεντιά του- με πολλές λαχταριστές στρώσεις: dacquoise (ντακουάζ) καρυδιού, μους καραμέλα, ζελέ μήλο, crème diplomate και τραγανή νουγκατίνα με καρύδια. Μας πήρε τρεις μέρες να τη φτιάξουμε αλλά έναν τον έχουμε, να του χαλούσαμε χατήρι; Κάναμε όμως με την ευκαιρία και τα δικά μας: διερευνήσαμε την τούρτα γενεθλίων στην αμερικανική και στις διάφορες ευρωπαϊκές εκδοχές της.
Οι Αμερικάνοι, όταν θέλουν να φτιάξουν μια τούρτα γενεθλίων (birthday cake), συνήθως θα φτιάξουν ένα χορταστικό γλυκό με στρώσεις από κέικ που καλύπτονται ενδιάμεσα και γύρω τους με μπόλικο frosting βουτυρόκρεμας, σε διάφορα χρώματα και γεύσεις. Η πιο κλασική εκδοχή αποτελείται από αφράτο κέικ βανίλια και διακοσμείται με χρωματιστή τρούφα, για την οποία τρελαίνονται τα παιδιά και όχι μόνο! Λόγω των στρώσεων ονομάζεται και layer cake και αποτελεί σήμα κατατεθέν των ΗΠΑ, ένα σπιτικό φαγητό -comfort food όπως το λένε εκεί. Το μυστικό του; Οι στρώσεις πρέπει να είναι τελείως ίσες σε πάχος για ένα πανέμορφο αποτέλεσμα, και φυσικά το κέικ και η βουτυρόκρεμα φρέσκα και λαχταριστά. Δυστυχώς, όμως, στις ΗΠΑ συνηθίζονται τα έτοιμα μείγματα για κέικ από το σουπερμάρκετ. Αποτελούν μεν την εύκολη λύση, αλλά σίγουρα κάτι χάνεται από τη ζεστασιά ενός χειροποίητου, σπιτικού κέικ με αγνά υλικά.
Η διάσημη σεφ Christina Tosi -μπορεί να την ξέρετε ως κριτή του αμερικάνικου Master Chef– έχει κατοχυρώσει μια καινοτομία στα layer cakes. Πρόκειται για το Milk Bar’s Birthday Cake που φτιάχνει στο βραβευμένο ζαχαροπλαστείο της στη Νέα Υόρκη, το Milk Bar. Το χαρακτηριστικό γλυκό της αποτελείται από στρώσεις confetti cake -κέικ βανίλια με χρωματιστή τρούφα μέσα- και επιφυλάσσει μια ανατροπή: έχει frosting μόνο ενδιάμεσα, όχι απ’ έξω! Ο λόγος; Επειδή θεωρεί πως η εμμονή στην αψεγάδιαστη επικάλυψη είναι σπατάλη χρόνου, ο οποίος μπορεί να δοθεί σε πιο ουσιαστικά πράγματα. Αυτό που μετράει είναι τί έχει μέσα η τούρτα.
Επομένως, δεν καλύπτουμε τα πλαϊνά του κέικ. Αυτή είναι η διατριβή μου στα κέικ.
Christina Tosi, από την εκπομπή Chef’s Table: Pastry (πηγή)
Ένα άλλο είδος αμερικανικών birthday cakes που έχουν πλέον αγαπηθεί παγκοσμίως είναι τα fondant cakes. Είναι και πάλι τούρτες με στρώσεις από κέικ και βουτυρόκρεμα, αλλά με επικάλυψη από fondant (ζαχαρόπαστα) και διακόσμηση με ρεαλιστικά σχέδια και φιγούρες. Η ζαχαρόπαστα είναι ένα υλικό από ζάχαρη, εύπλαστο σαν πλαστελίνη, που μπορεί να απλωθεί με τον πλάστη για να επικαλύψει την τούρτα ή να μετατραπεί σε περίτεχνα τρισδιάστατα σχέδια. Η επικάλυψη ζαχαρόπαστας χαρίζει ένα άψογα λείο αποτέλεσμα, που μπορεί να αποκτήσει διάφορες υφές χάρη στα ειδικά εργαλεία που κυκλοφορούν στην αγορά. Αυτή είναι και η διαφορά των fondant cakes από όσες επικαλύπτονται με βουτυρόκρεμα, η οποία δίνει μια πιο ρουστίκ αισθητική. Οι τούρτες με ζαχαρόπαστα είναι τα τελευταία χρόνια αρκετά δημοφιλείς και στην Ελλάδα.
Είμαστε σίγουροι πώς όλοι θα θέλαμε μια τέτοια τούρτα υπερπαραγωγή για τα γενέθλιά μας, με φωτεινά χρώματα, περίπλοκα σχέδια και φιγούρες σαν αληθινές. Κάποιοι από μας θα ονειρευόμασταν να τη φτιάξουμε κιόλας. Δεν το έχουμε επιχειρήσει, γιατί πολύ φοβόμαστε πως η φαντασία μας απέχει πολύ από το πραγματικό αποτέλεσμα και προτιμάμε να αποφύγουμε τα δάκρυα και την οργή που αναπόφευκτα θα φέρει…
Υπάρχει μια αμερικάνικη εκπομπή που πραγματεύεται ακριβώς αυτό το ζήτημα: το πόσο πολύ απέχει αυτό που θα φτιάξει στην πραγματικότητα ένας ερασιτέχνης ζαχαροπλάστης από αυτό που φαντάζεται ότι θα καταφέρει. Η εκπομπή Nailed it! είναι ένας διαγωνισμός στον οποίο ερασιτέχνες ζαχαροπλάστες προσπαθούν να αντιγράψουν περίτεχνα γλυκά για να κερδίσουν ένα χρηματικό έπαθλο. Η ιδέα προφανώς βασίστηκε σε κάτι που -ας το παραδεχθούμε- όλοι έχουμε πάθει: να προσπαθήσουμε να αντιγράψουμε περίπλοκα γλυκά που βρήκαμε στο ίντερνετ και στα τραγικά αποτελέσματα του παράτολμου εγχειρήματος αυτού.
Υπάρχουν βέβαια και οι επαγγελματίες που μας κάνουν να γουρλώνουμε τα μάτια με τις φοβερές δημιουργίες τους. Ξέρετε τον Cake Boss; Είναι ο Buddy Valastro, Ιταλοαμερικανός ζαχαροπλάστης που για πολλά χρόνια στην εκπομπή του Cake Boss, μοιραζόταν με το κοινό του τις περιπέτειες του οικογενειακού ζαχαροπλαστείου Carlo’s Bake Shop στο Hoboken του New Jersey. Ο Buddy Valastro και οι συνεργάτες του έχουν πάει τις τούρτες σε άλλο επίπεδο: είναι τεράστιες, περίπλοκες και τόσο ρεαλιστικές που μοιάζουν αληθινές!
Είναι να απορεί κανείς πώς αντέχει η καρδιά τους να τις κόβουν και να τις τρώνε, και ούτε τολμάμε να φανταστούμε πόσο κάνει να τις αγοράσεις… Το ζαχαροπλαστείο πλέον έχει εξελιχθεί σε αξιοθέατο και έχει ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό τον τουρισμό της περιοχής. Ίσως το επισκεφθούμε κι εμείς μια μέρα!
Στην Ευρώπη, αν και τα αμερικάνικα layer cakes έχουν μπει για τα καλά στις ζωές μας, στα γενέθλια συνηθίζονται άλλου τύπου τούρτες με λιγότερο παντεσπάνι και περισσότερες κρέμες. Είναι πιο ελαφριές, με λιγότερα διακοσμητικά στοιχεία, αλλά εξίσου εντυπωσιακές με το δικό της τρόπο η καθεμία.
Ελληνική τούρτα – πάστα
Στη χώρα μας, θα λέγαμε πως από παιδιά στα γενέθλιά μας αυτό που λαχταρούσαμε ήταν μια κλασική τούρτα, σαν μεγάλη πάστα, με σιροπιασμένο παντεσπάνι, μπόλικη κρέμα, χρωματιστά σχέδια από γλάσο και τα αγαπημένα μας πλαστικά φιγουρίνια. Μεγαλώνοντας μπορεί να χάσαμε τα φιγουρίνια, αλλά οι τούρτες μας παρέμειναν σε κλασικές γεύσεις, σεράνο, σοκολατίνα, νουγκατίνα (αμυγδάλου), μόκα, αλλά και πιο σύγχρονες όπως cookies, καραμέλα, τούρτες παγωτό και άλλες πολλές.
Γαλλικό εορταστικό Fraisier
Στη Γαλλία, στα γενέθλια και άλλες γιορτές συχνά εμφανίζεται το Fraisier, δηλαδή μια τούρτα με φράουλες (fraise είναι η φράουλα στα γαλλικά). Αποτελείται από δύο παντεσπάνια που περικλείουν μια λαχταριστή στρώση από crème mousseline (ή την πιο ελαφριά crème diplomate) και φράουλες. Για παντεσπάνι η κλασική επιλογή είναι το génoise (ιταλικό παντεσπάνι που φουσκώνει μόνο από το αφράτεμα των αυγών) ή σε πιο σύγχρονες εκδοχές το dacquoise (βάση από μαρέγκα με σκόνη ξηρών καρπών, δείτε τη συνταγή μας παρακάτω). Αν αντί για φράουλες βάλουμε μούρα τότε έχουμε την εξίσου λιγουρευτική παραλλαγή του εν ονόματι Framboisier.
Γερμανική Black Forest
Ή αλλιώς Schwarzwälder Kirschtorte. Η διεθνώς αγαπημένη τούρτα με κεράσι παίρνει το όνομά της από το λικέρ κεράσι Schwarzwälder Kirsch (Schwarzwälder σημαίνει μαύρα δάση στα γερμανικά) που παράγεται στον Μέλανα Δρυμό, δασική περιοχή της νοτιοδυτικής Γερμανίας. Η Black Forest φτιάχνεται με επίπεδα από σοκολατένιο παντεσπάνι, σαντιγί, κεράσια και φυσικά το λικέρ της περιοχής που σιροπιάζει τα παντεσπάνια και αρωματίζει τη σαντιγί. Διακοσμείται με σαντιγί και ξύσμα σοκολάτας.
Cassata Siciliana από τη Σικελία
Η Cassata είναι μια σικελική τούρτα με αραβικές ρίζες. Φτιάχνεται με παντεσπάνι σιροπιασμένο με χυμό φρούτων ή λικέρ που περικλείει κρέμα με ρικότα (όπως στα κανόλι) και ζαχαρωμένα φρούτα. Επικαλύπτεται με αμυγδαλόπαστα και διακοσμείται με πράσινο γλάσο και φρούτα. Η κρέμα ρικότας μπορεί να αντικατασταθεί και από παγωτό! Υπάρχει μάλιστα και γεύση παγωτού με την ονομασία Cassata που περιέχει ζαχαρωμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς.
Βρετανικό Lemon Drizzle Cake
Στην Αγγλία, ένα από τα εορταστικά γλυκά που επιλέγουν είναι το Lemon Drizzle Cake. Πρόκειται για ένα απλό, ζουμερό κέικ λεμόνι που γλασάρεται όσο είναι ακόμα ζεστό με γλάσο από ζάχαρη και χυμό λεμονιού, για μια τραγανή εξωτερική κρούστα. Η υφή του είναι πιο πυκνή και βουτυράτη από το κλασικό βρετανικό παντεσπάνιVictorian Spongecake, μοιάζοντας περισσότερο με το Pound Cake (κέικ με ίσες αναλογίες σε βούτυρο, ζάχαρη, αυγά και αλεύρι). Μάλιστα, σε έρευνα του 2018 το Lemon Drizzle Cake πήρε την πρώτη θέση, αφήνοντας το Victorian Spongecake στην πέμπτη!
Σουηδική τούρτα «της πριγκίπισσας»
Η σουηδική Princesstårta (τούρτα της πριγκίπισσας) είναι παραδοσιακό επιδόρπιο με στρώσεις από αέρινο παντεσπάνι, μαρμελάδα -συνήθως βατόμουρο- κρέμα πατισερί και μπόλικη σαντιγί. Το σχήμα της είναι συνήθως θόλος, επικαλύπτεται με marzipan (αμυγδαλόπαστα) σε πράσινο χρώμα και διακοσμείται με ροζ τριαντάφυλλα. Για το λόγο αυτό λεγόταν κιόλας αρχικά grön tårta (πράσινη τούρτα στα σουηδικά). Το όνομα Princesstårta οφείλεται στο ότι ο δημιουργός της ήταν δάσκαλος των θυγατέρων του πρίγκηπα Κάρολου της Σουηδίας και της Νορβηγίας.
Στη δική μας τούρτα, αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές από τη γαλλική ζαχαροπλαστική για ένα ανάλαφρο αποτέλεσμα, μαζί με γεύσεις και αρώματα από κάτι δικό μας, σπιτικό, τη μηλόπιτα. Της δώσαμε τη μορφή ενός entremet: γαλλικό γλυκό με επάλληλες στρώσεις στις οποίες κυριαρχούν οι ελαφριές μους, και διάφορες γεύσεις και υφές στα επιμέρους στοιχεία του.
Ένα μικρό μυστικό!
Πολύ σημαντικό: Για την παρασκευή μιας τούρτας με στρώσεις πρέπει να έχουμε προβλέψει λίγες μέρες πριν ή τουλάχιστον να ξεκινήσουμε από το πρωί, μιας και κάθε στρώση πρέπει να παγώσει και να σταθεροποιηθεί για να μπει η επόμενη. Οι επαγγελματίες διαθέτουν ειδικές καταψύξεις (blast chillers/shock freezers) που παγώνουν τη στρώση στη στιγμή· οι υπόλοιποι από μας δε μπορούμε παρά να οπλιστούμε με μπόλικη υπομονή!
Eat Dessert First Layer Cake
Η συνταγή μας
Τραγανή νουγκατίνα
Προσαρμοσμένη συνταγή από το αγαπημένο μας επαγγελματικό βιβλίο The Art of French Pastry του Jacquy Pfeiffer.
Υλικά
| Ζελατίνη (σκόνη) | 1/4 κ.γ. |
| Κακάο | 1 κ.γ. (5 γρ.) |
| Γάλα | 1 κ.σ. (15 γρ.) |
| Βούτυρο | 30 γρ. |
| Σιρόπι γλυκόζης | 15 γρ. |
| Ζάχαρη | 50 γρ. |
| Καρύδια σπασμένα | 50 γρ. |
Εκτέλεση
Πριν αρχίσουμε, τοποθετούμε ένα ταψί με λαδόκολλα στην κατάψυξη. Βάζουμε σε μπωλάκι τη ζελατίνη με λίγο νερό να φουσκώσει. Σε κατσαρολάκι βάζουμε το γάλα, το βούτυρο και το σιρόπι γλυκόζης και ζεσταίνουμε μέχρι να φτάσει στους 105°C (περίπου για 2 λεπτά). Βγάζουμε από το μάτι, περιμένουμε 2 λεπτά και με μια σπάτουλα ανακατεύουμε μέσα το κακάο, τη ζελατίνη και τα καρύδια.
Ρίχνουμε το μείγμα γρήγορα στο ταψί που είχαμε βάλει στην κατάψυξη (με λαδόκολλα) και απλώνουμε το μείγμα σε μια λεπτή στρώση. Καλύπτουμε με λαδόκολλα και απλώνουμε σε ακόμα πιο λεπτή στρώση με τον πλάστη. Βάζουμε το ταψί στην κατάψυξη για 30 λεπτά.
Αφαιρούμε την πάνω λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160°C για 12-15 λεπτά, μέχρι να γίνει τραγανό. Όταν κρυώσει το θριμματίζουμε σε κομμάτια. Διατηρείται για πολλές μέρες σε κλειστό δοχείο σε θερμοκρασία δωματίου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ό,τι φανταστείτε!
Dacquoise καρυδιού
Προσαρμοσμένη συνταγή από το αγαπημένο μας επαγγελματικό βιβλίο The Art of French Pastry του Jacquy Pfeiffer.
Υλικά
| Καρύδια | 100 γρ. |
| Ζάχαρη άχνη | 100 γρ. |
| Αλεύρι γοχ | 10 γρ. |
| Ασπράδια | 4 |
| Ζάχαρη | 25 γρ. |
| Κρεμόριο ή ξινό (προαιρετικά) | μια πρέζα |
| Αλάτι | μια πρέζα |
Εκτέλεση
Τρίβουμε στο μπλέντερ τα καρύδια με την άχνη να γίνουν σκόνη. Στο τέλος προσθέτουμε το αλεύρι και χτυπάμε για 1 λεπτό. Βάζουμε τα ασπράδια, το κρεμόριο και το αλάτι στον κάδο του μίξερ. Το κρεμόριο (cream of tartar) μπαίνει για να σταθεροποιήσει τον όγκο της μαρέγκας, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Χτυπάμε για 10 δευτερόλεπτα σε μέση ταχύτητα. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και χτυπάμε στο δυνατό μέχρι να γίνει μια λαμπερή και σφιχτή μαρέγκα (4-5 λεπτά). Αν νιώθουμε θαρραλέοι κάνουμε το τεστ του αναποδογυρίσματος του μπωλ: αν δεν μας έρθει στο κεφάλι, είναι έτοιμη!
Προσθέτουμε τα στερεά υλικά του μπλέντερ, διπλώνοντας απαλά με τη σπάτουλα, για να μη χάσει τον όγκο της η μαρέγκα. Απλώνουμε απαλά το μείγμα μέσα σε μια στρογγυλή φόρμα που ανοίγει ή σε τσέρκι. Καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε φόρμα που ανοίγει από το πλάι, για να ξεφορμάρεται στο τέλος πιο εύκολα η τούρτα μας, μιας και πάνω από το dacquoise θα στηθούν οι υπόλοιπες στρώσεις. Ψήνουμε στους 180°C για 5 λεπτά και στους 150°C για 30 λεπτά. Αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου και διατηρούμε στο ψυγείο για 1-2 μέρες μέχρι να ολοκληρώσουμε τις στρώσεις μας.
Μους καραμέλα
Προσαρμοσμένη συνταγή από το δεύτερο αγαπημένο μας επαγγελματικό βιβλίο On baking, A Textbook of Baking and Pastry Fundamentals.
Υλικά
| Σιρόπι γλυκόζης | 55 γρ. |
| Ζάχαρη | 90 γρ. |
| Νερό | 40 ml |
| Βούτυρο | 25 γρ. |
| Κρέμα γάλακτος | 90 ml |
| Κρόκοι | 4 |
| Ζελατίνη (σκόνη) | 8 γρ. |
| Εκχύλισμα βανίλιας | 3-4 σταγόνες |
| Κρέμα γάλακτος (χτυπημένη, θερμ. δωμ.) | 270 ml |
Εκτέλεση
Ζεσταίνουμε την κρέμα γάλακτος και την αφήνουμε στην άκρη. Βάζουμε το σιρόπι γλυκόζης, τα 2/3 της ζάχαρης (60 γρ.) και το νερό σε κατσαρολάκι. Φέρνουμε σε βρασμό και καθαρίζουμε τα πλαϊνά της κατσαρόλας, αν έχουν ζάχαρη, με ένα βρεγμένο πινέλο (η ζάχαρη αν πέσει μέσα μπορεί να κάνει την καραμέλα να κρυσταλλώσει). Ζεσταίνουμε χωρίς να ανακατεύουμε μέχρι να φτάσεις στους 175°C (με το μάτι μέχρι να γίνει μια σκούρα καραμέλα, αλλά να προσέχουμε να μην καεί).
Προσθέτουμε το βούτυρο και τη ζεστή κρέμα γάλακτος με προσοχή γιατί η καραμέλα θα φουσκώσει πολύ και καίει. Βράζουμε για 2 λεπτά, βγάζουμε από το μάτι και αφήνουμε να κρυώσει μέχρι να φτάσει 30°C. Αν θέλουμε προσθέτουμε βανίλια ή λικέρ.
Όσο περιμένουμε να κρυώσει βάζουμε τη ζελατίνη με λίγο νερό να φουσκώσει σε ένα μπωλάκι. Βάζουμε τους κρόκους σε ένα μεταλλικό μπωλ (όχι πλαστικό γιατί θα μπει σε μπεν μαρί) για να φτιάξουμε μια pâte à bombe (το ανάλογο της μαρέγκας αλλά με κρόκους, βάση για μους). Προσθέτουμε την υπόλοιπη ζάχαρη και χτυπάμε με τον αυγοδάρτη. Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι ένα εκατοστό νερό και όταν βράσει τοποθετούμε από πάνω το μπωλ με τους κρόκους. Χτυπάμε συνεχώς μέχρι να φτάσει στους 75°C (με το μάτι να γίνει σαν αφρός, 4-5 λεπτά περίπου σε δυνατή φωτιά). Μεταφέρουμε στο μίξερ και προσθέτουμε τη ζελατίνη. Χτυπάμε μέχρι να πέσει η θερμοκρασία του στους 30°C.
Ρίχνουμε την καραμέλα μέσα στην pâte à bombe και διπλώνουμε με μια σπάτουλα. Αν μας δυσκολεύει μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τον αυγοδάρτη. Όταν ομογενοποιηθούν, προσθέτουμε διπλώνοντας με τη σπάτουλα τη χτυπημένη κρέμα γάλακτος σε θερμοκρασία δωματίου. Ρίχνουμε αμέσως το μείγμα στη φόρμα μας πάνω από το dacquoise και τοποθετούμε στο ψυγείο για πολλές ώρες, μέχρι να σταθεροποιηθεί.
Ζελέ μήλο
Υλικά
| Μήλα | 2 |
| Νερό | 250 ml |
| Μέλι | 1 κ.σ. |
| Ζελατίνη | 10 γρ. |
| Κανέλα | 1 στικ |
| Γλυκάνισος | 1 αστεράκι |
| Χρώμα ζαχαροπλαστικής | μπλε, κίτρινο, κόκκινο |
Εκτέλεση
Βάζουμε τη ζελατίνη σε ένα μπωλάκι με λίγο νερό να φουσκώσει. Ξεφλουδίζουμε και κόβουμε τα μήλα σε κομμάτια. Τα βάζουμε σε κατσαρολάκι να βράσουν με το νερό, την κανέλα και το γλυκάνισο για 10 λεπτά ή μέχρι να μαλακώσουν. Αφαιρούμε την κανέλα και το γλυκάνισο και πολτοποιούμε μαζί με το νερό με το μπλέντερ χειρός (ή στο μπλέντερ ή με ένα πιρούνι αν δεν έχουμε). Προσθέτουμε τη ζελατίνη και ανακατεύουμε καλά να διαλυθεί.
Μοιράζουμε σε δύο μπωλάκια, στο ένα προσθέτουμε μερικές σταγόνες κόκκινο χρώμα ζαχαροπλαστικής και στο άλλο μπλε και κίτρινο. Ρίχνουμε το πράσινο ζελέ προσεχτικά στη φόρμα μας, όπου έχει παγώσει η μους καραμέλα. Το πορτοκαλί, επειδή θα μπει στο τέλος, το βάζουμε σε μια στρογγυλή φόρμα σιλικόνης (πρέπει να είναι σιλικόνης γιατί αλλιώς θα διαλυθεί όταν πάμε να το βγάλουμε). Αλλιώς, φτιάχνουμε τη μισή ποσότητα (το πράσινο ζελέ) τώρα και την υπόλοιπη μισή (το πορτοκαλί ζελέ) θα τη φτιάξουμε όταν τελειώσουν όλες οι στρώσεις της τούρτας, για να μπει τελευταία. Τοποθετούμε στο ψυγείο να πήξουν για πολλές ώρες.
Crème diplomate
Υλικά
| Γάλα | 500 ml |
| Κρόκοι | 4 (ή 2 αυγά) |
| Ζάχαρη | 120 γρ. |
| Corn flour (κοσκιν.) | 30 γρ. |
| Αλεύρι μαλακό (κοσκιν.) | 30 γρ. |
| Εκχύλισμα βανίλιας | 5-6 σταγόνες |
| Κρέμα γάλακτος (χτυπημένη) | 300 ml |
| Ζελατίνη | 10 γρ. |
Εκτέλεση
Βάζουμε τη ζελατίνη με λίγο νερό σε ένα μπωλάκι να φουσκώσει. Φτιάχνουμε μια κρέμα πατισερί όπως περιγράφουμε εδώ. Όσο είναι ζεστή προσθέτουμε τη ζελατίνη και ανακατεύουμε καλά να διαλυθεί. Βάζουμε την κρέμα στην κατάψυξη για μισή ώρα τουλάχιστον, μέχρι να φτάσει σε θερμοκρασία δωματίου. Τότε διπλώνουμε μέσα στην κρέμα πατισερί τη χτυπημένη κρέμα γάλακτος και ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα μας, πάνω από τη στρώση με το πράσινο ζελέ. Τοποθετούμε στο ψυγείο να παγώσει για πολλές ώρες, μέχρι να σταθεροποιηθεί.
Διακόσμηση
Για την τελική -και πιο εντυπωσιακή- στρώση της τούρτας μας, τοποθετούμε προσεχτικά το κόκκινο ζελέ πάνω από την crème diplomate. Επειδή το ζελέ είναι εύθραυστο και κανονικά έπρεπε να είχε προστεθεί ρευστό και να πήξει μέσα στη φόρμα, άμα μας σπάσει δε στεναχωριόμαστε… Αυτοσχεδιάζουμε δημιουργώντας σχέδια με τα κομμάτια του! Τέλος, γαρνίρουμε την επιφάνεια με κομμάτια τραγανής νουγκατίνας. Τα πλαϊνά τα αφήνουμε όπως είναι, ώστε να φαίνονται οι στρώσεις μας.
Ανάβουμε ένα κεράκι και ευχόμαστε χρόνια πολλά από την καρδιά μας σε όποιον γιορτάζει!
Διαβάστε πρώτοι κάθε νέο μας άρθρο!
Βρείτε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής μας:
- Instagram: @eatdessertfirstgreece
- Facebook profile: Giorgos Eliza Vlachakis
- Facebook page: eatdessertfirstgreece
- Twitter: @eatdessert1stGr
- Pinterest: eatdessert1stGr
- WordPress: Eat Dessert First Greece
- LinkedIn: Eliza Neofytou
- Reddit: eatdessertfirstgr
Ακολουθήστε μας συμπληρώνοντας το email σας στο πεδίο στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας μας, για να σας έρχεται με email κάθε νέο μας άρθρο μόλις κυκλοφορήσει. Μην ξεχάσετε να κάνετε επιβεβαίωση της εγγραφής σας, στο email που θα σας έρθει! 🤗 Όσοι είστε κι εσείς wordpress bloggers, πατήστε απλώς follow.
Eat Dessert First Greece 
Drooled over, looking at the images, yet again…Eagerly waiting to read the english translation..Keep shining mate !!
LikeLike
Thank you so much! 🙂🙂🙂 English translation coming soon! 💜💜💜🙏
LikeLike